Kralingen - Oostzeedijk.
Lijn 21 heeft weer kuren en dus vraag ik voor de zekerheid aan wat wachtenden of de route gewijzigd is.
'Sorry, I don't speak Dutch.'
De volgende:
'I have no idea.'
Drie maal is scheepsrecht?
Maar weer gaan de schouders op en neer.
Heb ik weer. Een tramhalte met alleen buitenlandse studenten.
Want die bepalen het straatbeeld aan deze kant van de stad.
Kralingen is vergeven van, vooral uit Azië afkomstige, studenten.
Ik vind het wel leuk.
Bij metrostation Oostplein staat een meisje met onhandige koffers op haar iPhone te kijken waar ze naartoe moet.
Haar grote koffer lijkt op een enorme waszak op vier wielen. Er zit geen handvat of hengsel aan, dus ze moet dat ding voortduwen. Op het hobbelige trottoir van de Oostzeedijk is het lastig lopen.
Ik vraag haar of ze soms naar het Studentenhotel moet.
Ze knikt en lacht.
Ik bied haar aan het rolkoffertje te nemen en een stukje met haar mee te lopen.
Ze is me dankbaar.
Op het smalle trottoir volgt ze me.
Met twee handen duwt ze haar waszak met kleding voor een half jaar? voort. Ik krijg pijn in mijn rug als ik naar haar kijk.
Een gesprek aangaan heeft weinig zin. Ze spreekt tien woorden Engels.
Als ik bij mijn Coop ben, en zij halverwege, laat ik haar verder modderen op weg naar haar nieuwe verblijfplaats.
Er lopen hier veel studenten en een van hen biedt aan haar verder te begeleiden.
Ze buigt naar me en ik hoor een zacht "tenk."
Kruidvat - Hoogstraat.
"Waar staan de opzetborsteltjes van Oral-B??"
'Pardon?'
Ik sta voor de tandpasta's en denk dus in de buurt van wat ik zoek te zijn.
Een klein (formaat) vrouwspersoon met grote donkere ogen kijkt me verbaasd aan.
'Opzetborsteltjes?'
"Ja......voor Oral-B."
Ze wijst naar tandenborstels.
"Spreekt u of verstaat u geen Nederlands?"
'Jawel hoor.'
"Maar waar kan ik dan Oral-B vinden? En dan de borsteltjes. Ze zijn in de aanbieding deze week."
'Zoekt u borsteltjes voor uw oren?'
Neen, lezers - dit verzin ik niet.
Toko - Markthal.
"Waar kan ik Seroendeng vinden?"
Een jongeman kijkt me geschrokken aan. Hij is als verkoper te herkennen aan zijn overhemd, dus zijn verbazing verbaast mij.
"Seroendeng?"
Ik kijk hem verwachtingsvol aan.
'Die spreek geen Hollands horrrr,' klinkt het achter me.
Hij haalt inderdaad zijn schouders op.
Voor mij geen probleem, dus leg ik in het Engels uit wat ik zoek. Hij trekt me aan mijn jasmouw mee naar de kokosmelk.
Okee, rustig blijven.
Op weg naar de uitgang zie ik pakjes Besengeh waar ik er een paar van in mijn mandje gooi.
Bij de kassa zeg ik er toch wat van.
"En geen Nederlands en geen kennis van zaken?"
Weer krijg ik een verbaasde blik:
'Sorry - please speak English.'
Ik pak mijn boodschappen en roep heel hard
"Ciao."
****
Geen opmerkingen:
Een reactie posten