Gisteravond was er tot mijn verrassing WK schaatsen op tv, vanuit Calgary.
Ik heb De Luizenmoeder (die wij al helemaal niet zo leuk meer vinden) opgenomen en ben onder mijn plaid gekropen. Net als vroeger.
"Schaatsen is een failliete sport," roept manlief al tijden.
Hij ging naar bed.
Voor het golfen was hij opgebleven, maar ik dram door.
Zijn woorden worden bevestigd door de in -en intriest beelden: lege tribunes en alleen maar Nederlandse reclames.
De tijden van Ard en Keessie zijn allang niet meer.
Gordijnen dicht en jezelf een heel weekend opsluiten met de rondetijden op schoot.
De strijd met de Noren.
Maar ook voor de Olymische Spelen in Calgary kwam ik mijn bed uit.
Yvonne van Gennep, Jan Ykema, Leo Visser.
De tijden dat de Oostduitse en Amerikaanse dames op het ijs regeerden.
Ik kijk omdat ik het een prachtige sport vind.
Nog steeds.
Ik bleef wakker voor Patrick Roest.
"Een boerenjongen uit Lekkerkerk," was het commentaar tijdens de race tegen Sven Kramer.
Waarom? Het heeft iets denigrerends.
Ik dacht meteen aan het eeuwige de postbode wanneer Piet Kleine zijn rondjes schaatste.
What the fuck: Patrick is een held! Een ware wereldkampioen die door zijn trotse ouders werd omhelst.
Hem viel een applaus uit nog geen 100 handen ten deel.....
....en een diepe buiging van een 64-jarige fan in Rotterdam.
*****
Geen opmerkingen:
Een reactie posten