KreupEL

Het is een "pezenkwestie" waar ik al jaren mee kamp.

Ben inmiddels door orthopeden en reumatologen gezien. De meningen zijn verdeeld. Is er een link met de psoriasis?

Nu weet ik de pijn, die vooral handen en schouders teistert, goed te onderdrukken met een nachtelijke brufen. Maar omdat dit middel in combinatie met andere medicijnen tot nierproblemen kan leiden moet ik eens in de zes maanden bloed laten prikken en dat laat ik het liefst door de uroloog doen.

De bekende vicieuze cirkel.

Ik ben een loper.

En nu heb ik sinds twee weken erge pijn aan de binnenkant van mijn linkervoet. Het was er ineens, tijdens een wandeling. Een verkrampte pijn.

Ik voelde het meteen: de pezen. Zo oordeelde ook mijn huisarts, die ik vrijwel onmiddellijk raadpleegde.

"Je hebt ook doorgezakte voeten."

"Ja, mijn hele leven al. Ik heb ook steunzolen gehad. Van die ellendige loodzware dingen."

Zijn advies:

- Eventueel steunzolen en een tijdje ontlasten.

Met het eerste kan ik leven. Met het tweede niet. Ik MOET bewegen anders groei ik dicht.

- Altijd schoenen aan!

Huh, maar hoe moet dat dan in Florida? Op het strand?

Eergisteren liep ik, op weg naar de markt, toevallig langs een splinternieuw, ultramodern filiaal van Penders op de Groenendaal.

Ik kreeg een kaartje mee van een receptioniste/gastvrouw om een afspraak te maken.

Bij Livit op de Goudsesingel gaat het er allemaal wat gemoedelijker aan toe.

Er kwam iemand op mij af.

Ik vertelde dat ik pijn in mijn voet had en dat de huisarts steunzolen verstandig vond.

Een mannelijke medewerker (Mik) keek over haar schouder mee. 

"Dan kan ik een afspraak voor u maken." 

"Nee, ik neem mevrouw nu meteen mee," zei Mik.

"Wow, nou zeg - dat gebeurt nooit. U heeft geluk." 

Ik knikte dankbaar en volgde Mik naar een kamer.

Hij nam mijn gegevens op, stelde vragen over de klachten en vertelde dat hij scans van mijn voeten zou maken.

Ineens ging het me allemaal iets te snel en kwam mijn slechte aard - achterdocht - naar boven.

"Wat gaat dat kosten?"

"Het gaat u pas wat kosten als er daadwerkelijk steunzolen aangemeten moeten worden."

Hij legde de scanplaat op de vloer en liet mij er een paar keer overheen lopen.

Het was duidelijk.

Doorgezakte voeten en overbelasting van de pezen.

Steunzolen!

"Wees niet ongerust. Tegenwoordig zijn ze licht hoor en ze passen zeker in uw schoenen."

Hij toonde mij de scans en gaf uitleg.

"U kunt ze over twee weken bij mij ophalen. Daar maken we nu een afspraak voor"

Ik bleef zitten en keek hem (waarschijnlijk schaapachtig) aan.

"Uhhh, gaat u ze nu dan aanmeten?"

Mik was echt heel aardig.

"Nee hoor, dat is gebeurd."

"Ja maar, ik bedoel gips. En dat ik dan mijn voeten in een krampachtige stand moet houden."

Hij lachte.

"Dat doen we al heel lang niet meer. Ook dat is gedigitaliseerd. Gips heeft plaatsgemaakt voor scans.

En u heeft steunzolen voordat u op reis gaat."

"Geweldig, ik ben u heel dankbaar!!"

Dat klonk in mijn oren ironisch.

*****