De kerstsfeer heeft mij te pakken.
Ik snuffel in de rekken van Burlington en haalt er leuke "outfits" uit voor onze kleinzoon.
Zaterdag gaat hij met zijn ouders voor het eerst zijn schoen zetten.
Hij wordt binnenkort twee jaar en ik denk dat dit zijn eerste bewuste Sinterklaasviering wordt.
Mop heeft ouders die allebei heel actief met hem bezig zijn.
Wij zijn blij -en trots dat hij opgroeit in een warm, goed, gelukkig nest.
In het hotel logeert een meisje, Candice, met haar oma.
Haar ouders werken bij een ambassade in het buitenland. De grootmoeders zorgen om beurten voor het tweejarige meisje.
Het kind gaat van hotel naar hotel naar huis en ziet geen andere kinderen, laat staan dat ze met leeftijdgenoten speelt. We zien haar nooit bij het zwembad.
Oma vertelde dat haar dochter het eigenlijk maar lastig vindt. Ook wanneer de ouders thuis zijn moet zij (ze woont zelf elders) zich om het kleintje bekommeren.
Dit zijn hoogopgeleide mensen.
Oma is lief en ik zie dat ze worstelt met de situatie.
Ze zit nu al een week alleen in de ontbijtzaal, wachtend op haar oppasbeurt.
Een paar dagen geleden zei manlief tegen mij: "ouders hier bekommeren zich totaal niet om hun kinderen."
Hij doelde op een stel kleuters dat alleen het zwembad instapte met een zak popcorn.
De ouders waren druk bezig elkaar in te smeren met een sunblocker.
Geen van beiden kwam het water in.
En maar over -en weer schreeuwen.
's Morgens in de ontbijtzaal maken ze er een enorme puinhoop van.
De vloer ligt bezaaid met rice crisps, waar de Amerikanen ongestoord overheen lopen. De Europeanen omzeilen de troep. Je ziet de gezichten.
Dezelfde twee kleuters staan bij de levensgevaarlijke wafelijzers.
Ze proberen een of ander zoet strooisel te pakken. Ik voorzie de volgende ramp en zet alles zo neer dat ze er niet bij kunnen.
Ze kijken me met hun peanutbutter&jelly smoeltjes woedend aan.
Ik duw ze zachtjes weg en bak een wafel voor P. en mijzelf.
Achter mij hoor ik gejammer en geschreeuw:
Maaaaaaahaaaaam!!
*****
Geen opmerkingen:
Een reactie posten