Het was onze laatste stranddag.
Een perfecte stranddag.
De beste stranddag van deze vakantie.
Een blue heron is vrij zeldzaam op dit strand.
De verleiding bleek te groot, ondanks mijn wegjaag pogingen.
Red tide slachtoffers blijven aanspoelen.
De strandwacht heeft er zijn handen vol aan.
In Wisconsin wonen cheeseheads.
Waar deze turkeyhead vandaan komt weet ik niet.
"We hebben deze vakantie nog helemaal geen dolfijnen gezien," zei manlief aan het begin van de dag.
Op onze laatste stranddag kregen we een one dolphin show. Zo aandoenlijk hem naast die surfplank te zien zwemmen, alsof hij zich zorgen maakte om het peddelende meisje.
Hij had net een raceauto met afstandsbediening gekregen en hij liet dat ding hinderend dichtbij komen, terwijl het strand bijna leeg was.
Ach, maar na drie rondjes begaf het (ongetwijfeld dure) speeltje het.
Tja, zout en zand......
Thanksgiving is een familiefeest, thuis, in het park of op het strand. Het plezier straalt ervan af.
Ik stapte voor de laatste keer op mijn fiets terwijl manlief de spullen in de auto laadde en terug naar het hotel reed.
Wij zijn dol op Lowdermilk Park en hopen zeker volgend jaar terug te komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten