Plannen voor de volgende reis

 

We zijn Frankrijk nog niet uit of de plannen voor een rondreis door de UK vloeien uit de pen.

In Normandië stonden we zes weken op dezelfde plek. In Groot-Brittannië (het viel me trouwens vandaag ineens op dat de Britten geen ↑ GB sticker meer hebben, maar een UK sticker.)

Okee, we gaan het dus anders aanpakken. Het wordt een actieve vakantie van mooie county naar mooie county. Te beginnen in Hampshire.

Ik hoop dat het allemaal goed gaat, want Covid zit ons op de hielen.

Maanden geleden boekte ik de Stena Line: Hoek van Holland - Harwich. Ideaal, want er zijn “hondenhutten” en we hoeven er niet vier uur voor in de auto te zitten.

Alleen was het tijdschema niet ideaal. Middagboot met vrij late aankomst. En dan moet je nog naar een camping, waar de receptie dicht is. Manlief had wel iets gevonden in Colchester.

Maar toen kwamen de berichten van oplopende Covid besmettingen in Nederland. Ik ga er verder niets over zeggen, behalve dan dat wij (in Nederland) ons weer in de “pandemie stand” zetten. Het is niet anders.

Gelukkig kon ik Stena gratis annuleren. Ik moet zeggen dat de klantenservice van Stena Line voortreffelijk is. Ze reageren direct op e-mails en zijn zeer behulpzaam. Ook de refund liet niet op zich wachten. En hondvriendelijk dus!!

Maar ik heb geen zin in een schip vol mensen. Dus rijden we toch maar weer naar Calais en gaan we in dertig minuten met de tunneltrein naar de overkant.

Op de bonnefooi zit er niet in. Ook de Britten hebben dan vakantie. Zeker de kampeerders gaan niet allemaal naar Zuid_Frankrijk en Spanje.

Dus (wij zijn lid van de Engelse Caravan Club), zit ik op regenachtige dagen te puzzelen, e-mails naar boeren te sturen (certificated sites van de CC), telefoontjes te plegen en te boeken.

Dat viel in eerste instantie niet mee. Wij hadden Isle of Wight op de lijst staan, maar daar is geen pitch meer vrij. Echt, ik heb ze allemaal aangeschreven. 

Dat idee hebben we dus laten varen. Overtocht (retour) kostte maar liefst £277,- Dat is prijzig wanneer je er maar vier dagen wil verblijven. Daar kunnen we heel wat pubmeals voor eten.

Alleen van de voorpret krijg ik een euforisch gevoel – vooral wanneer het lukt.

****

Uitwaaidag

Je zag het van verre (aan de kust) aankomen.

De lucht boven zee had iets onheilspellends. Ik waarschuwde de stel Britten dat met kano's richting zee liep.

Gisteravond, voordat we gingen slapen, klapte ik de schotel uit voorzorg in.

Jacky werd onrustig.

Er volgde onweer en veel regen.

Ook de wind wakkerde behoorlijk aan.

Vanmorgen werd duidelijk dat het weer slachtoffers had geëist aan de Normandische kust.

Na het ontbijt, tussen de buien door, trokken we de luifel in.

Daarna reden we naar St. Laurent, waar Jacky enorm genoot op het strand.

"Ze mag niet los - hoor," riep manlief mij na.

Ze ging wel los.

Natuurlijk ging ze los.

Cussy, heeft u er ooit van gehoord?

Cussy is een dorp dat op de een of andere manier manlief nieuwsgierig heeft gemaakt .

"Ik wil toch wel weten wat dat Cussy nou is."

"Waarom dan?"

"Nou, omdat er vanaf Cherbourg geen afslag is."

"O."😮

Omdat het vandaag vaderdag is en hij vader is - leek het mij een goed idee Cussy met een bezoek te verblijden.

Een gehucht, met wel een mooie oude kerk.

Er was geen mens op straat. Zelfs niet op deze tweede verkiezingszondag.

↕

In het raadhuis brandde licht: voor de tien stemgerechtigden.

Goed, ook weer een paar honderd stappen verzet in Cussy.

Kunnen we van onze bucketlist schrappen.

Op naar het haventje van Port-en-Bessin.

Golven kijken.

↑Zij haalden een nat pak.

Inmiddels is de wind gedraaid -en staat gunstig ten opzichte van de caravan.

Snel de luifel uitdraaien om goed te laten drogen.

Ik zeg u eerlijk: ik heb liever dit dan die hittegolf van vrijdag.

*****

We volgen het allemaal

Dankzij Canal Digital hebben we in de caravan betere televisie dan in Nederland.

Vooral van het uitgebreide Britse zenderaanbod geniet ik enorm.

Zondagochtend zagen we o.a Sophie Hermans bij Rick Nieman (WNL).

Manlief heeft nog nooit iets anders gestemd dan VVD. Noem het vastgeroest.

Maar zelfs hij is allesbehalve blij met de koers die de leidende regeringspartij nu vaart.

We zijn het erover eens dat Sophie Hermans een zwakke fractievoorzitter is.

"Ze zit in de achterzak van Rutte," zeg ik.

En in feite is dat wat Wilders ook zei in een debat waarin Hermans juist haar zwakke kant toonde.

Of waren die emoties gespeeld?

Ze liet zich op de kast jagen door pestkop Wilders. Of raakte hij de juiste snaar?

Ik heb haar inderdaad nooit eens kordaat zien optreden, laat staan een duidelijke mening horen geven (daarin kan ze een voorbeeld nemen aan haar jonge fractiegenoot Ulysse Ellian).

Ze blijft altijd angstvallig bruggetjes naar de coalitie slaan: "We moeten het samen doen."

Het is alsof ze voor ieder debat een telefoontje met het Torentje pleegt: "Zeg Mark, wat wil je vanmiddag van mij horen?"

Die familie Hermans is mij te close met Rutte. Dus de opmerkingen van Wilders begrijp ik heel goed.

En Rutte, hoe zal hij hierop gereageerd hebben?

Zal hij haar een schouder hebben gegund of een schop onder haar kont: 

"Kom op Sophie, beetje dimmen."

Er was een tijd dat de PvdA (onder Den Uyl) onafgebroken de machtigste partij leek.

Zie waar de sociaaldemocraten nu staan. Hun reddingsboei is genaamd Groen Links.

Er was ook een tijd dat het CDA (onder Lubbers en Balkenende) onafgebroken de machtigste partij leek.

En nu?

Ik kan mij niet voorstellen dat de VVD (Rutte) ongestoord door kan gaan.

Tijdens het laatste partijcongres waren de eerste barsten duidelijk waarneembaar.

Ik noteer bij deze dat hij zich bij de volgende verkiezingen niet meer verkiesbaar stelt. Het grote Europa wacht op Mark Rutte. 

*****

En nu een ander (onverslaanbaar) probleem: Covid.

De besmettingscijfers lopen, gelijk de temperatuur, op.

Minister Kuipers schuift de verantwoordelijkheid naar de burgers en het bedrijfsleven.

Ik vind dat prima, zolang ik maar mijn boosters mag blijven halen.

Wij sluiten ons wel weer een half jaar op in ons flatje, omdat anderen de besmette bloemetjes buiten willen zetten.

Maar nu dan ook niet gaan zeuren als de boel in het honderd loopt.

Gedurende de vorige uitbraken klaagde iedereen steen en been: "Wij kunnen best veilig het theater opengooien. De restaurants hebben het allemaal prima onder controle. Sporten is gezond, juist tijdens een pandemie..............................."

Nu krijgen ze de kans om te bewijzen wat ze twee jaar geroepen hebben.

Dus ga nu niet een potje verontwaardigd zitten doen over de plannen van minister Kuipers.

DEAL WITH IT!!

*****

Aanpassen kost Amerikanen moeite

Op zondagavond een restaurant vinden is moeilijk.

De meeste sluiten na de lunch de deur voor twee avonden.

Maar het lukte me om een gezellig tentje te vinden in Bayeux.

Nu ben ik kritisch wat betreft tafels. "Een gezellig eettentje" doet vermoeden dat de tafels dichtbij elkaar staan en daarom zijn we altijd vroeg.

Minister Kuipers legt tenslotte de verantwoordelijkheid bij onszelf - terecht!

In het familierestaurant "La Normande" kregen we een "veilige" tafel.

Moeder en dochters bedienden.

Het eten was super en niet duur.

Bayeux zit blijkbaar in een Amerikaanse pakketreis, want twee weken geleden zaten we ook in een restaurant vol Yankees.

Zeurende kinderen die liever een hamburger aten dan een entrecôte. Ouders die fruits de mer hadden besteld om indruk op hun kinderen te maken, maar die geen idee hadden waar ze dat mee moesten eten.

Ik hoorde een gilletje toen iemand een bulots uit zijn schelp trok.

"Ooooo My God, I can't eat that."

Ze ging nog net niet over haar nek. 

Haar man, die zijn kinderen continu zat af te bekken bestelde naast de witte wijn een calvados.

"Die kan straks niet meer lopen," fluisterde manlief.

Aan de tafel ernaast zaten drie vrouwen. Ook uit de U.S.

Een van het kwam naar onze tafel. Ook zij hadden een voorafje met schelpdieren besteld.

Ze vroeg of ik haar wilde uitleggen welk gereedschap ze voor welk dier moest gebruiken. Dat deed ik.

Zij genoot er duidelijk wel van.

Terug naar afgelopen zondag.

Tijdens onze heerlijke voorgerecht schoven vier "volgespoten" dames achter ons aan.

Het restaurant was op drie tafels na vol.

"What a horrible table. I never want to sit next to the kitchen nor the toilets."

De andere drie stemden volmondig in.

"I'll talk to the owner."

Maar de owner was onverbiddelijk.

Ze vertelde de vrouw dat het hotel heel laat de tafel had geboekt en dat het de laatste was.

De vrouw kwam voor overleg terug.

Ik hoorde gemopper, ook op het hotel.

Een ander stond op, verliet het restaurant en ging het andere restaurant op de hoek (dat minder vol zat) bekijken.

Ze kwam blij terug: "Yes, that looks good. Let's move."

Toen was het tijd voor mij om in te grijpen.

"I would stay here. This is a much better restaurant. Ignore the toilets, order a bottle of wine and enjoy the great food."

Mijn pleidooi was overtuigend. Ze bleven.

Maar ook nu weer gezeur over het eten.

Amerikanen vinden het interessant om thuis te kunnen vertellen dat ze locale specialiteiten hebben gegeten -  maar ze vinden het eng, viezig en laten de helft staan omdat ze het niet vertrouwen.

Nou, wij hebben genoten. Onze borden gingen leeg naar de keuken.

Aanstaande zondag eten we er weer. Ook dan zal het vol Amerikanen zitten en ook dan krijgen we gratis amusement bij het driegangenmenu van €31,-

*****

Route des Caps bezorgde ons een onvergetelijke dag.

Alles klopte vandaag:

Rust (ook op de weg), het fantastische weer, de belichting - maar vooral het panorama.

Wat een schitterend deel van Normandië, dit meest westelijke punt van het land.

Het is de +/- 130 kilometer rijden meer dan waard.

De gigantische, zeer streng bewaakte kerncentrales van La Hague (daarbij vergeleken is Borsele Klein Duimpje) konden ons humeur niet verpesten.

Wij sloegen snel kleine weggetjes richting kust in.

Pointe de Jobourg: we wisten niet wat we zagen.

Wat een prachtige vergezichten.

Mijn maag draaide zich om wanneer Jacky dicht bij de rand kwam.

Baie d'Ecalgrain.

Er werd een film opgenomen.

Ondertussen gingen onze telefoons aan de lopende band af: KPN-meldingen dat we in de UK waren.

Vier keer UK en vier keer Frankrijk.

La Roche: een gehucht met alleen gîtes.

Heel authentiek.

Door naar het vissersplaatje Auderville waar het tijverschil groot is.

Ik had hier emmers vol krukels kunnen rapen.

↑"A week and a hammer," zou neef Jim zeggen.

↑Een uitstekende plek voor een picnic.

Conclusie:

Een bezoek meer dan waard. Helaas zijn wij geen campings tegengekomen.

Ook het achterland biedt minder dan de Calvados.

Wel zijn er veel meer (goed begaanbare) wandelpaden dan aan deze kant.

Alleen daarvoor wil ik graag terug. Dus op zoek naar een camping.

****