Op zondagavond een restaurant vinden is moeilijk.
De meeste sluiten na de lunch de deur voor twee avonden.
Maar het lukte me om een gezellig tentje te vinden in Bayeux.
Nu ben ik kritisch wat betreft tafels. "Een gezellig eettentje" doet vermoeden dat de tafels dichtbij elkaar staan en daarom zijn we altijd vroeg.
Minister Kuipers legt tenslotte de verantwoordelijkheid bij onszelf - terecht!
In het familierestaurant "La Normande" kregen we een "veilige" tafel.
Moeder en dochters bedienden.
Het eten was super en niet duur.
Bayeux zit blijkbaar in een Amerikaanse pakketreis, want twee weken geleden zaten we ook in een restaurant vol Yankees.
Zeurende kinderen die liever een hamburger aten dan een entrecôte. Ouders die fruits de mer hadden besteld om indruk op hun kinderen te maken, maar die geen idee hadden waar ze dat mee moesten eten.
Ik hoorde een gilletje toen iemand een bulots uit zijn schelp trok.
"Ooooo My God, I can't eat that."
Ze ging nog net niet over haar nek.
Haar man, die zijn kinderen continu zat af te bekken bestelde naast de witte wijn een calvados.
"Die kan straks niet meer lopen," fluisterde manlief.
Aan de tafel ernaast zaten drie vrouwen. Ook uit de U.S.
Een van het kwam naar onze tafel. Ook zij hadden een voorafje met schelpdieren besteld.
Ze vroeg of ik haar wilde uitleggen welk gereedschap ze voor welk dier moest gebruiken. Dat deed ik.
Zij genoot er duidelijk wel van.
Terug naar afgelopen zondag.
Tijdens onze heerlijke voorgerecht schoven vier "volgespoten" dames achter ons aan.
Het restaurant was op drie tafels na vol.
"What a horrible table. I never want to sit next to the kitchen nor the toilets."
De andere drie stemden volmondig in.
"I'll talk to the owner."
Maar de owner was onverbiddelijk.
Ze vertelde de vrouw dat het hotel heel laat de tafel had geboekt en dat het de laatste was.
De vrouw kwam voor overleg terug.
Ik hoorde gemopper, ook op het hotel.
Een ander stond op, verliet het restaurant en ging het andere restaurant op de hoek (dat minder vol zat) bekijken.
Ze kwam blij terug: "Yes, that looks good. Let's move."
Toen was het tijd voor mij om in te grijpen.
"I would stay here. This is a much better restaurant. Ignore the toilets, order a bottle of wine and enjoy the great food."
Mijn pleidooi was overtuigend. Ze bleven.
Maar ook nu weer gezeur over het eten.
Amerikanen vinden het interessant om thuis te kunnen vertellen dat ze locale specialiteiten hebben gegeten - maar ze vinden het eng, viezig en laten de helft staan omdat ze het niet vertrouwen.
Nou, wij hebben genoten. Onze borden gingen leeg naar de keuken.
Aanstaande zondag eten we er weer. Ook dan zal het vol Amerikanen zitten en ook dan krijgen we gratis amusement bij het driegangenmenu van €31,-
*****
Geen opmerkingen:
Een reactie posten