Al mijn leeftijdgenoten wier roots in Kralingen liggen kennen Rembrandt.
Ik heb tot 1973 in deze wijk gewoond -en heb heel wat benodigheden voor school bij Sacré en Rembrandt gekocht.
Mijn moeder stuurde ons naar Rembrandt. Zij vond Sacré te duur en te kakkineus.
Dat had ze met wel meer middenstanders 😂.
Toen wij in 2002 terugkeerden naar Kralingen zag de Oudedijk er totaal anders uit dan in 1973.
Ik moest even slikken.
Bastiaans, Rembrandt en zijn buurman de groenteboer hadden de tands des tijds doorstaan. Maar een paar jaar later, toen de Oudedijk op de schop ging, kapte de groenteboer er ook mee.
Vanmiddag had ik weer een slikmoment.
↓Ook Rembrandt gaat weg. Er is geen opvolging.
Ik moest plakband hebben en stapte naar binnen. De lucht van papier bracht me meteen terug naar mijn jeugd. Luchtjes blijven onveranderd.
Mijnheer De Jong en ik maakten een praatje. Hij zag de tranen in mijn ogen en zei dat hem dat goed deed.
Ik voelde mij intens verdrietig. Natuurlijk is die man toe aan een welverdiende oudedag....maar het is tegelijk weer een confrontatie met vergankelijkheid.
Toen ik aan de overkant de foto maakte zag ik de eigenaar een mevrouw met haar grote aankoop helpen.
Pand voor pand kan ik mij nog de winkels uit mijn jeugd voor de geest halen:
Van der Waal, de Koning van Capellen, Groenewegen, Vos, Van Hengel, Sacré, Verkade, Van Alphen, Unger, Otto&Jansen,....
Rob de Jong van Rembrandt – Kantoorvakhandel in Kralingen wil de geruchten die, naar hij meent, rondgaan over zijn winkel subiet de kop indrukken. ‘Niet failliet maar met pensioen.’ Dát is wat hij wil communiceren. Zaterdag 28 oktober 2023 (dus pas volgend jaar!) zal hij voor het laatst de winkeldeur van Rembrandt sluiten, na 40(!) jaar. Zijn klanten kunnen zich een jaar lang voorbereiden op een leven zonder dit Kralingse instituut.
Vooroorlogs
Rob de Jong werd op 18 februari 1961 geboren, in Kralingen. In 1958 waren zijn vader Henk en zijn moeder Inge begonnen met Rembrandt op de huidige locatie op de hoek van de Oudedijk en de Taborstraat. Daarvoor was Rembrandt gevestigd in de winkelruimte die nu is ingenomen door een nagelstudio. Rembrandt stamt al van vóór de oorlog 40-45. De familie De Jong woonde aanvankelijk boven de winkel maar verhuisde in 1961 naar Hendrik-Ido-Ambacht. Daar groeide Rob de Jong op.
Edah
Na zijn militaire diensttijd solliciteerde Rob begin 1983 bij supermarktketen Edah. Hij had het diploma Middelbaar Middenstands Onderwijs op zak en was ‘in principe aangenomen’. Zijn vader Henk zei toen opeens: ‘Waarom kom je niet bij mij werken?’ Kennelijk was dat tevoren niet zo vanzelfsprekend geweest. De vooruitzichten waren goed. Rob zei ‘Ja’ en trad in dienst van zijn vader en moeder, per 11 maart 1983.
Vader
In 1990 overleed, volslagen onverwacht, vader Henk de Jong, nog maar 57 jaar oud. Rob zette zijn schouders eronder en ging door in Rembrandt met moeder Inge. Ze kwamen handen tekort en Rob ging op zoek naar personeel. Op 1 april 1991 trad Nancy Hoek, toen 17 jaar, in dienst. Hoe dat ging leest u hier: desteronline.nl/nancy-25-jaar-werkzaam-kantoorboekhandel-rembrandt.
Sacré
Aan de overkant van de Oudedijk was nóg een kantoorboekhandel gevestigd, Sacré. Die hield er in 1993 mee op en Rembrandt kon de voorraad en de klanten overnemen. De ‘oude Sacré’ komt nog af en toe langs voor een praatje.
3 etages
Rob: ‘We hebben iets neergezet in Kralingen’. Inderdaad was het zó dat als het om kantoorartikelen, schrijfwaren e.d. ging, je je in Kralingen geen ander adres kon voorstellen dan Rembrandt. De klanten kwamen uit de wijde omtrek, tot aan Gouda aan toe. In de 80-er jaren werd de winkelruimte op de begane grond twee keer zo groot met een ‘doorbraak’ in de Taborstraat. Rembrandt had ooit 3 etages in gebruik, de kantoorboekhandel op de begane grond, speelgoed op de eerste etage en de kunstbenodigdheden in de kelder.
Vulpennen
Het assortiment kunstbenodigdheden maakte deels plaats voor ‘luxe schrijfwaren’. Daar ging Robs interesse meer naar uit. Dat resulteerde met name in een uitgebreide collectie vulpennen. Die waren niet per se goedkoop maar de liefhebbers telden de niet onaanzienlijke bedragen zomaar neer. Zo ook degene die bij Rob de Jong een vulpen aanschafte voor 27.500 gulden. De guldenprijs wijst erop dat dit al een poosje geleden is; in Rembrandt zijn nu niet meer zulke exclusieve vulpennen te vinden. Naar de mening van Rob de Jong worden vulpennen nooit ‘ouderwets’. Ook werd plaats gemaakt voor ‘lederwaren’, zoals schrijfmappen en sousmains, onderleggers (met vloeibladen). Die worden in Nederland gemaakt, met de hand. Aan laptoptassen is Rob niet begonnen, aan de verkoop van cartridges (voor printers) wél. ‘Van die nieuwe dingen allemaal’, zó drukt hij zich uit. Het assortiment kunstbenodigdheden, verf, perselen, papier, e.d., is nog steeds aanzienlijk.
Moeder
Moeder Inge bleef werkzaam tot in 2010 in Rembrandt. Ze woont in Hendrik-Ido-Ambacht, wordt binnenkort 89 jaar en haar gezondheid is redelijk tot goed, aldus Rob.
Peter
Personeelslid Peter Hoek, broer van Nancy, deed in januari 2000 zijn intrede. Daarvoor was hij magazijnchef in het ‘ford’, het enorme magazijn, oorspronkelijk van supermarkt Den Toom en later van Albert Heijn.
Oudedijk
In 2012 ging Rembrandt praktisch een jaar lang dicht, omdat de Oudedijk ‘open lag’. De bestrating, nutsleidingen en riool, alles werd vernieuwd, vanaf de Vlietlaan tot aan de ’s-Gravenweg. Een ramp voor de winkeliers. Rembrandt overleefde ternauwernood. Rob meent dat toentertijd geen enkele getroffen winkelier is gecompenseerd voor het geleden omzetverlies. Ook corona bedreigde het voortbestaan van Rembrandt. Zie: desteronline.nl/kantoorvakhandel-rembrandt-dit-is-de-doodsteek
Golfen
Gaat Rob achter de geraniums zitten? Nee, hij gaat (meer) golfen en wordt aan het werk gezet door zijn vrouw Trudy die een winkel in antiek en brocante runt in Epe (Gelderland). Ze doen samen inkopen in België en Frankrijk. Door de Brexit is Engeland afgevallen. Dan moet er ook nog aandacht naar zijn 5 kleinkinderen in Hendrik-Ido-Ambacht. Zijn beide dochters wonen daar.
Gelukkig bruist de Lusthofstraat als nooit tevoren, maar ook hier heeft de middenstand de nodige veranderingen ondergaan.
De straat ligt al jaren overhoop. Omdat de panden verzakten worden ze nu onderheid.
Rotterdam, de stad van enkel werken en van bouwen, zong Lia Dorana.
****
Geen opmerkingen:
Een reactie posten