Maandag: ik heb een flesje witte wijn nodig - maar kan niks vinden.
In april hadden we in de Elzas een voorraadje ingeslagen.
Waren we los?
Manlief ging ook op zoek.
"Nee niks. Dan zit er maar een ding op................naar onze wijnboer in Beblenheim. Zie maar iets zo snel mogelijk te boeken schat."
Een fijne maar ook lastige opdracht.
Tijdens de advent worden alle Elzasser dorpen overlopen door toeristen die in de weekends voor de kerstmarkten komen.
Ik kon dus niet bij ons favoriete hotel terecht, zelfs niet voor één nacht.
Maar in St. Hyppolyte vond ik iets en ook al is het maar voor twee nachten - toch heb ik het meteen geboekt. Elders was gewoon geen plek.
Maandag geboekt, vandaag op pad.
We lijken wel gek: zeven uur rijden voor een paar dozen wijn.
Vlak voor Antwerpen kwamen we in de file terecht. ↑Potdichte mist maar Belgen weigeren hun lichten te ontsteken.
Om half vier reden we het parkeerterrein van ons hotel op.
Het is heel simpel, zo ook de prijs. Geen à la carte restaurant. We hebben half pension en eten wat de pot schaft (ik hou mijn hart vast).
Ik heb het idee dat het hotel net is overgenomen want de naam is veranderd en het echte restaurant is er niet meer.
Een geval van Covid faillisement?
De kamer was echt vreselijk.
Twee donkere houten ledikanten op donkerbruine vloerbedekking met bloemen en dito gordijnen.
Vergane glorie. Zo rook het ook.
Ik schrok. Vooral toen manlief me op de badkamer wees.
Een oudroze bad zonder gordijn, zonder handgrepen, zonder iets.
Zo verjaard.
Dus liet ik aan de eigenaar weten dat we niet blij waren. Het bad was echt een te grote horde.
Hij ging zuchtend en steunend zoeken op de computer.
Pas toen wij de hond uitlieten en ik foto's van het hotel nam, zag ik dat er een oud en een nieuw gedeelte is.
We mochten gelukkig naar een andere kamer, die hij vast en zeker voor meer had willen verkopen - hoewel het exact hetzelfde type kamer is, alleen nieuwer.
↓Na het douchen wordt de badkamer een peuterbad - maar daar is het putje goed voor.
Zo, nu iets op de ogen smeren en naar het restaurant. Ookal is het eten niks, er is altijd nog wijn.
Het eten - verplichte menu?
Bij het zien van het plastic en een papieren servetje kreeg ik grote behoefte aan veel wijn.
Het was niet slecht. De carpaccio met verse rucula was prima.
↓En in plaats van rijst kreeg ik op verzoek veel lekkere groenten en aardappeltjes bij de ragoût..
Bij "le fromage" kregen we beiden de slappe lach. Die ene druif was namelijk in bijna alle reviews vermeld, dus die herkenden wij. Maar ook nu weer: ik wilde geen blauwe kaas en daarin was voorzien.
😂Het dessert had iets langer uit de vriezer gemogen.
Gelukkig heb ik appels, mandarijnen, speculaas en marsepein in de koffer.
Just in case.
******
Geen opmerkingen:
Een reactie posten