Opvallend

Vandaag was voor velen de eerste werkdag van het nieuwe jaar. Normaliter wordt je overspoeld met de beste wensen. Ik herinner mij de verjaardag op 7 januari van mijn moeder zaliger. Zelfs op die dag kwamen er nog nieuwjaarswensen, zij het met de verontschuldiging dat het eigenlijk niet meer mocht.
Men zegt dat de officiële laatste wensdag op Drie Koningen valt: 6 januari. Maar ook die dag behoort tot het verleden: NL is weer een traditie armer.

Alors, ik moest vanmiddag naar de orthopeet in het Ikazia (R`dam zuid).
Nadat ik 2 jaar geleden succesvol aan mijn linker schouder ben geopereerd, speelt nu mijn andere steunpilaar pijnlijk op.
Vanuit Brouwershaven reed ik via ons (goedkope) benzinestation in Nieuwerkerk naar Rotterdam. Ik wenste de eigenaar en zijn vrouw een gelukkig en vooral een gezond nieuwjaar.
De man was afgelopen voorjaar door een zwaar infarct getroffen, dus wilde ik hem een nieuw hart onder de riem steken. Ze keken me wat verrast aan. "Oh ja, U ook", klonk het niet al te enthousiast.

Bij de balie in het ziekenhuis wenste ik iedereen vervolgens alle goeds voor 2007, maar ik was blijkbaar de enige. Ook hier weer een verbaasde reactie, waarna ik mij maar verder stil hield en in de wachtruimte ging opletten hoe vaak het "gelukkig nieuwjaar" viel. Nul, nul.
Ook mijn arts keek op toen ik hem het beste voor het nieuwe jaar wenste, zo ook de mensen op de röntgenafdeling.

Nou ja zeg!! Ook bij de supermarkt kon er geen wensje vanaf.

Dit typeert the state of mind van de hedendaagse, vervlakte Nederlander.
2 Januari: de kerstversieringen zijn opgeruimd, de oliebollenkramen verdwenen, de glasbakken overvol en de kerstrestanten zijn voor halve prijs te koop.

Het wachten is op de eerste paaseitjes.