Het door ons bezochte -en geliefde Boston werd op Patriots' Day - de dag waarop één van de oudste en meest populaire professionele marathons in de wereld gehouden wordt - in luttele seconden de meest getraumatiseerde stad van de VS.
Twee ontplofte bommen doodden drie -en verwondden bijna tweehonderd mensen.
Eén dag na de Rotterdamse marathon.
Vrijwel direct raakte twitter overbelast door speculaties en natte-vinger-verdenkingen.
Te irritant voor woorden.
Bovenstaande foto verscheen op Facebook. Wie was die man die op het moment van de explosies over een dak liep?
Rechtse blogs en opinie sites als De Dagelijkse Standaard en ThePostOnline namen alle verdachtmakingen klakkeloos over. Wat volgde was een stroom van even gedachteloze retweets.
Pas toen CNN heel erg duidelijk maakte dat er echt geen verdachte was opgepakt, werd het rustig.
Het leek wel of de lof ervan af was.
Ik hoop en vrees tegelijk dat het een lokale gek is.
Hoop omdat dat internationaal geen consequenties heeft.
Vrees omdat de ontevredenheid gevoed wordt en steeds meer Amerikanen het recht in eigen hand gaan nemen.
Met een lokale gek bedoel ik een soort van Timothy McVeigh, die met zijn bommen op 19 april 1995 een bloedbad aanrichtte in Oklahoma.
Zoals ik twee maanden geleden vanuit Florida regelmatig rapporteerde: het land is de weg kwijt.
De ontevredenheid is buitenproportioneel groot.
Het wemelt van de McVeighs.
Maar ik kan het helemaal mis hebben.
****
Geen opmerkingen:
Een reactie posten