Het is net lego
Ja biete,koeken sie ruhig
Dicht!
Ja biete,koeken sie ruhig
Dicht!
P. is alleen
naar Brouw.
Met bier. Pannenbier.
Ik ben op! Versleten. Mijn
koppie kan het niet meer bijbenen.
Leeftijd? Ongetwijfeld ben ik minder flexibel.
Maar toen P. nog werkte regelde ik alle verhuizingen zelf en kon ik alles "inrichten" zoals 't mij uitkwam. Ik merk dat zijn "hulp" mij extra vermoeit.
Er wacht nog twintig
meter stof waar ik gordijnen van moet maken.
Een nieuw huis
moet straks schoongemaakt -en ingericht worden. Er wacht een
verhuizing.
Spullen moeten opgeslagen worden tot we een nieuwe woning in 010
kunnen betrekken. Dat betekent dat we de inboedel moeten splitsen.
We moeten spullen afstoten, verkopen en gratis weg laten halen.
Inmiddels zijn de meeste instanties ingelicht cq. opgezegd.
Deze flat moet
leeg en gestript zijn voor 31 november. Het behang moet
eraf, de vloer moet eruit, er mag niets blijven hangen en alle gaten moeten
gedicht worden.
Ook daar heb ik iemand voor, maar het moet wel allemaal geregeld en gepland worden.
Dus tolt het
hoofd en slaap ik slecht. “Oh
ja……………………dat moet ook.” Dan ga ik eruit
om het op te schrijven.
Overal slingeren briefjes. Van P. en van
mij. Van mij aan P. en van P. aan mij.
Tussendoor komen ook nog afspraken met (tand)artsen en gaat het gewone
leven door. Het huishouden moet doorgaan. Er moet gegeten worden.
Dus ben ik blij
dat ik even alleen ben. Dat er even niets aan mij gevraagd of tegen mij gezegd wordt!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten