28 september, 2014

Wisselen

 
Ik ben aan het wisselen.
Gisteren gebruikte het baasje fors geweld om mijn tandenloze bek aan u te kunnen laten zien.
 
Ik vind het vernederend.
 
 
Het eten van mijn korrels gaat heel moeilijk.
Ik kan nauwelijks kauwen.
En zij lachen mij dan uit.

 
Maar nog veel erger vind ik het dat ik Piep niet aan het piepen krijg.
"Toe vrouwtje help me eens?"
 
 
Ze hebben de tuin helemaal afgezet, weet u wel?.
Maar ik heb vanmorgen toch lekker een gaatje gevonden en zo kon ik 'm piepen.
 
Ik hoorde het baasje huilen en wanhopig mijn naam roepen.
Maar ik was lekker in andermans tuin aan het ravotten.
Heerlijk zo'n groot park.
 
Het vrouwtje werd haar bed uitgetrommeld.
Ze liep in haar pyjama met een jas erover - met Piep en een treat - kris kras over het park en vroeg aan iedereen die ze tegenkwam naar mij uit te kijken.
"Jaaaaaaaaaaaaacky."
 
Leuk om mijn naam in canon te horen.
Wie nog niet wakker was, werd het nu.
 
Maar ik bleef nog even lekker waar ik was en liet ze goed in de rats zitten.
 
Ik weet dat dit consequenties zal hebben, maar ik doe nu gewoon of er niets gebeurd is.
 
Mijn bedje zit in de wasmachine, dus nestel ik mij in mijn speeltjesmand.
Ik ben sterk en slim.
 

3 opmerkingen:

Jacqueline zei

U doet uw naam als schrijfster eer aan, wat een leuk verhaal.
Is het gaatje gevonden ?

Groet, Jacqueline.

Ellen zei
Deze reactie is verwijderd door de auteur.
Ellen zei

Dank voor het compliment.
Het spoor van een teckel is niet te volgen.