Zaventem -
8 uur.
Wij mogen
door de “fast lane” en komen bij een “ouderwetse” security.
Zaventem
heeft geïnvesteerd in een nieuw Tax Free winkelcentrum, niet in een bodyscan.
Zelfs de
schoenen hoeven niet uit.
Business
class lounge - 8.30 uur.
Wij komen
met koffie en croissants langzaam op temperatuur.
Om 10 uur
begint het boarden, dus er is alle tijd om e-mails en smsjes te beantwoorden. Op
de laatste nipper geef ik het vluchtnummer aan zoonlief door.
Want stel je
toch eens voor dat….
P. is even
naar de hostess om de wifi aan de gang te krijgen.
“Nou zeg,
dat arme mens kreeg toch even de wind van voren.”
‘Huh? Van
jou?’
“Nee, van
twee Nederlandse dames, die het er niet mee eens waren dat ze niet werden
toegelaten. Wat een stampei.”
‘Oh.’
“Ze
probeerden het op alle manieren. En maar tieren. Zonder resultaat. ”
Om 9.50 uur
wandelen wij naar de gate.
Een volle
vlucht. Dat is direct duidelijk.
Het boarden
wordt dertig minuten uitgesteld.
Wij krijgen
een zitplaats toegewezen achter het “u
mag niet verder” lint, direct naast een rij lege tafels.
Achter die
tafels staan security mensen.
Er worden
zes namen omgeroepen. Naar later blijkt uit de business class.
Ze moeten
zich bij de security melden.
Schoenen
uit. Jassen uit. Truien uit. Alle elektronische apparaten moeten uit de bagage
en dienen te worden aangezet.
Toilettassen
worden omgekeerd. Kortom: de gevolgen van Parijs en Verviers worden hier
duidelijk zichtbaar.
Iedereen
begrijpt het.
Dan wordt
een volgend groepje opgeroepen.
“Hee, daar
zijn die twee boze dames. Oei, die moeten ook.”
‘Nou, het is
dan niet bepaald hun dag.’
We grinniken
tegelijk.
Ik herken
direct één van de dames.
‘Dat is
Betty Stöve,’ fluister ik.
“Verdomd,
ja. Stöve en haar vriendin.”
Betty Stöve,
in een zeer sportieve zwarte outfit, komt naar voren. De vriendin pruttelt als
kokend water. Haar hele lichaam protesteert. God, wat is die vrouw woedend.
Waarschijnlijk
nog kwaad dat ze niet werden toegelaten in de lounge, moet ze ook nog deze
vernedering ondergaan.
Stöve houdt
zich ogenschijnlijk rustig.
Wimbledon
finaliste, de beste Nederlandse tennisster ooit.
Maar de
Belgen weten dat blijkbaar niet. Ze is een BN’er, geen BB’er.
Ook Betty
moet zich ontdoen van haar gezondheidssneakers en een deel van haar kleren.
Ik zie dat
ze een lange elastische handschoen, die tot haar oksels reikt, draagt.
Ze wordt
vlak voor mijn neus “betast.”
Een gênante
vertoning voor onze veiligheid.
De vriendin
sputtert hard door. Zo hard dat de veiligheidsagente haar vraagt: “wilt u
veilig vliegen, mevrouw?”
Dan moet ze
wel knikken.
‘Blij dat ik
de vibrator in de grote koffer heb gedaan,’ fluister ik in P’s oor.
Hij
gniffelt.
Als de
volgende te inspecteren groep wordt omgeroepen mogen wij als eersten aan boord.
Na tien
minuten passeren Stöve en vriendin ons.
Ze zitten in
de Comfort Class, tussen Business Class en Economy.
Op de tweede
plaats dus.
Precies als
in 1977
****
Geen opmerkingen:
Een reactie posten