150 jaar Beatrix Potter

Jacky in de kerk?

Jazeker.

Maar of ze er nu van onder de indruk was?

Het was wel voor een bijzondere gelegenheid:

150 jaar Beatrix Potter.

Het damescomité van de kerk maakte, geïnspireerd door de verhalen van Beatrix Potter, prachtige en minder prachtige kunstwerken.

De kerk rook heerlijk naar allerlei soorten bloemen.

De dames liepen rond met gietertjes.

Wij dronken thee in de kerkbanken en doneerden wat extra's.

Maar vooral keken wij onze ogen uit. Het had zomaar een fragment uit een jaren '50 serie kunnen zijn.

Ultra Brits. Heerlijk!

Niet te geloven, maar dieven hebben eerder dit jaar lood van het dak van de kerk gejat.

Daar haalden de dames (hoog to the manor born gehalte met een enkele Mrs. Bucket) geld voor op.

ALLE FOTO'S

Van Lochinver, via Bankfoot (Schotland) naar Aysgarth (the Dales/Yorkshire)

Dit was in Pitlochry.

De zon, die wij lang gemist hadden, kon niet hard genoeg branden.

De heenreis naar Lochinver, waar we ondanks het matige weer, negen fantastische dagen hebben gehad, duurde te lang.

Verkeerde calculatie wellicht, maar een les voor de terugreis.

Gepland was om op vrijdag te vertrekken en dan twee nachten in Aysgarth, Yorkshire Dales te logeren.

Het hotel, waar we twee jaar geleden razend enthousiast over waren, was al geboekt.

Maar het zou een slopende rit worden, dus besloten we Lochinver een dag eerder te verlaten en een stop op zo'n 4,5 uur rijden in te plannen.

Rond lunchtijd reden we door Pitlochry.

We stopten bij het Park Hotel waar we een sandwich mochten eten op het terras aan het water.

Wat een prachtig, rustiek hotel.

Een om te onthouden.

Tegen drieën reden we Bankfoot (Perth) binnen.

Eén lange doodse straat.

Maar! De Bankfoot Inn zag er gezellig uit.

P. kon de auto voor de deur zetten. Ik keek de troosteloze weg af en werd spontaan depri.

Mijn klop op een gesloten deur bleef onbeantwoord.

Mijn bons op de deur had ook geen effect.

En rammen deed ook niets.

Dus liep ik om en kwam op een soort binnenplaats waar ik werd begroet door twee blaffende labradors.

Labradors behoren niet te blaffen, dus waren deze doorgefokt.

Maar de bazin kwam tevoorschijn en deed enigszins verwonderd.

"Didn't you expect guests?"

"I'll show you your room."

Pub en restaurant zagen er knus uit, maar onze kamer viel "enigszins" tegen.

Ik vreesde lawaai, aangezien wij recht boven de pub sliepen.

Nee hoor, de muren zijn 18e eeuws dik.

Ik wilde nog wat vragen, maar mevrouw was weg.

Ze moest haar privé was doen in een hok tegenover onze kamer.

Juist ja, de rammelende centrifuge was luid en duidelijk te horen in onze kamer.

Dan maar een verplichte wandeling.

"Heb jij nou het gevoel dat we in Schotland zijn?"

P. schudde zijn hoofd.

Het kon een buitenwijk in Duitsland, Frankrijk of België zijn.

Kraak noch smaak.

FOTO'S

Ik had een tafel in de dog friendly bar gereserveerd, die dus niet gereserveerd werd.

Het avondeten was okee, maar niet om te juichen.

Ik ergerde me aan het feit dat we van start tot finish (betaling met creditcard) geholpen werden door een middelbare scholier.

Omdat er geen kingsize bedden waren aangeboden op de site, had ik twee singles geboekt.

De bedden waren rampzalig.

Mijn dekbed voelde als een plank en omdat de warmte in de kleine ruimte bleef hangen besloot ik de hoes eraf te trekken en daaronder te gaan liggen.

Je moet toch wat.

De muren bleken niet zo dik als beloofd.

"Het gelag" in de pub en de tv van de buren hielden mij uren uit mijn slaap.

Manlief schrok de volgende ochtend van zijn bed.

"Wie heeft er nog meer in gelegen?" 

Rustig ontbijten was er ook niet bij.

Twee gillende peuters, een ongeïnteresseerde, zwijgende vader en een enthousiaste moeder zaten aan de tafel naast ons.

P. was na twee happen klaar en stoof naar buiten.

De sausages waren een beetje hard gegaan.

Nee, dit was een ervaring om nooit meer mee te maken.

Vies en slecht.

Snel vergeten en uitzien naar Aysgarth.

Geniet even mee van dit filmpje en let vooral op de prachtige achtergrond bij dit schouwspel.

Het is net een schilderij.

Naar Durness via Stoer en Drumberg

Lest best.

Het is dinsdag en wij maken de laatste, mooiste autorit.

Het is akelig koud en zo nu en dan nat.

PIX

***

De week binnenlopen

Maandag dus.

Nog twee dagen te gaan.

16 graden, somber en mistig weer.

Problemen met de belichting.

Gelukkig is het droog.

We maken een wandeling van huis uit.

Het pad is zwaar maar goed begaanbaar.

Ik wil het eindpunt (3 km verderop) halen, maar volgens P. doen gevorderde wandelaars daar anderhalf uur over.

En dan ook anderhalf uur terug.

Omhoog over losse stenen, gladde rotsen en modderpoelen.

Dalend over losse stenen, gladde rotsen en modderpoelen.

Twee bejaarde, krakkemikkige lijven.

Na 45 minuten kreunt P. "mijn knieën vinden dit niet fijn, El."

Maar ik wil zo graag het eindpunt, het strandje, halen.

Het is ook zo mooi.

Die ongerepte natuur, die stilte....ik kan er geen genoeg van krijgen.

Na een uur gaan we terug.

Het had ook geen kwartier langer moeten duren.

Mijn benen trillen.

Ik stap regelmatig mis, of op mijn andere voet.

Van het turen naar mijn voeten word ik stenenblind.

Toch voelt het goed.

Weer een overwinning.

Wij zijn om 13.30 uur weer thuis.

In die twee uur zijn wij niemand tegengekomen.

Dat zegt genoeg. 

Plaatjes

***

Highland Stoneware Pottery

Pottenbakker

Vernissen

Beschilderen.

En dat gewoon in Lochinver.

Een internationaal bedrijf.

Heel bijzonder.

Heel mooi.

Heel duur.

Heel erg een bezoek waard.

Climb every mountain - Stoer

 

"Morgen gaat het de hele dag regenen."

 

Mijn man heeft een weer-tik.

Hij zit de hele dag met de buienradar op zijn schoot.

 

Dat leidt er dus toe dat hij al dagen vooruit zit te plannen terwijl ik van dag tot dag leef.
"Zullen we...."
'Neen! We zien morgenochtend wel wat we gaan doen.'

 

Zo ook vandaag.

De verwachtingen waren slecht volgens P.

We sliepen uit, ontbeten uitgebreid en besloten toen pas wat te doen.

Nou....deze zondag kon zijn/haar naam niet beter eer aandoen.

P. wilde niet ver rijden. in de omgeving zijn voldoende mogelijkheden.

We klommen er weer lustig op los.
De nieuwe schoenen van P. doorstonden de eerste water/modder proef en Jacky toonde wederom een angstaanjagende waaghals te zijn.
Maar wat kan die hond klimmen en springen.

Plaatjes
****

Een dagje Ullapool

 

De kapotte schoen van manlief was de voornaamste reden dat wij afgelopen zaterdag naar Ullapool reden (50 minuten) om daar nieuwe bergschoenen te kopen.

Dat mocht wel na zo'n 25+ jaar.

 

Ullapool is van oorsprong een leuk vissersdorp.

Nu leeft het dorp van het toerisme. Niet te vergelijken met een toeristisch land als Frankrijk, maar voor Schotse begrippen wel druk.

We hoorden te vaak (naar ons zin) Nederlandse stemmen.

 

 

De B&B's doen goede zaken.

Hotels staan leeg, maar de B&B's zijn stuk voor stuk volgeboekt, ook hier in Lochinver.

 

Zelf was ik nog niet aan shoppen toegekomen.

Vandaag mocht ik los.

 

Schotland ging Nederland voor in het berekenen van plastic tasjes. Inmiddels ben ik er zo aan gewend dat ik altijd een tas bij me heb.

Maar in deze winkel ging all the bag money in een goede doelen pot, dus ging ik maar al te graag overstag.

 

We liepen langs de camping waar we exact dertig jaar geleden met een groep ANWB-kampeerders stonden.

Fijne herinneringen aan die mooie reis dreven boven.

 

Ullapool was toen nog een uitgestorven dorp, waar de zalm van de hengel op het bord kwam.

Nu at ik papperige langoustines (die meteen teruggingen naar de keuken), een Iglo kabeljauwfilet en slappe frites. On top of that werd er ook nog een "vergissing" op de rekening gemaakt.

 

Snel terug naar Lochinver, waar eerder in de week speciaal voor ons naar kreeft was gehengeld.

 

Plaatjes

****

Weer een fantastische dag in de Schotse Hooglanden

 

 

Vrijdag geloof ik.

Marktdag.

In the village hall.

 

En kijk, daar is de bank op wielen.

Die doet goede zaken en blijkt nog broodnodig in gebieden als deze.

 

 

Omdat het een heerlijke zonnige dag is toerden we rond en wandelen we iets te enthousiast.

FOTO'S
****

Stoer

 

Het is en blijft een fascinerend plek aan de westkust van Schotland.

Stoer.

Met zijn mooie lighthouse waar ik vorig jaar veel foto's (van) maakte.

 

Donderdag liepen we aan de andere kant.

Ook stoer. Van ons.

 

Een forse, drassige klim met vele sprongen over watergeultjes.

 

Laat u niet misleiden door jassen en sjaals.

Het was fantastisch weer voor een excursie als deze.

 

Ik ruil dit weer voor geen goud in voor een hittegolf.

 

 

Verdere ontwikkelingen bij de FOTO'S

*****

Uit in de Schotse regen

Het is woensdag en we laten ons niet weerhouden door de regen.

Maar dan doen de muggen ook niet.
Je kunt je hoofd niet buiten de deur steken of zuigen je lek.

Wanneer we bij "ons strandje komen" is het droog en maken we een mooie klimwandeling van het ene strand naar het andere.

Nog meer plaatjes.
*****

ZON in de Schotse Hooglanden

Dinsdag was een uitgelezen dag.
 

Niet zo warm als in Nederland. Gelukkig maar, want ik verkies het slechte weer alhier boven een hittegolf.
Ik wil 's nachts in een koude kamer slapen onder een dekbed.
 

Twintig graden is hier top.

 

Voor het eerst in deze vakantie ging de korte broek aan.

 

Een uitstekende stranddag.

 

DEEL 2

 

DEEL 3

EN DE FOTO'S
****

Boodschappen

 

Ondanks mijn dagelijkse inbreng loop ik toch achter.

Dit gebeurde op de zonnige maandag.

 

Ik moest uitzoeken welke buurtsuper het beste is, want Lochinver heeft geen ASDA of Tesco.

Opvallend en grappig dat een derde van de winkel wordt ingenomen door sterke drank.

 

 

Spar is het beste. Dus die geniet van mijn klandizie.

Ook doneer ik graag centjes aan de vele (lokale) goede doelen.

 

Zoals iedere gemeente in de UK heeft ook Lochinver een 14-18 monument. 

 

Vervolgens wilde ik geld pinnen.

Een mevrouw die haar bootje in de haven vaarklaar aan het maken was zei dat het ingewikkeld was.

Ingewikkeld, in zo’n klein dorp?

 

Inderdaad, we vonden het niet.

 

Dus ging ik bij de plaatselijke VVV naar binnen. 

Ja het was moeilijk te vinden, want de bank was opgeheven en van borden had nog niemand gehoord.

Een vrijwilligster vertelde dat er (protest) vergaderingen geweest waren waarin was opgeroepen de ATM naast de Spar te plaatsen.

Tevergeefs. Pinnen blijft iets dat je het beste bij de buurtsuper kunt doen.

Of bij de rijdende bank die op maandagmiddag door Lochinver rijdt. 

 

Maar uiteindelijk vonden we het.

Het bordje was verbleekt en nauwelijks te lezen.

Erg goed te bereiken voor hen die slecht ter been zijn

 

 

 

En lekker gegeten hebben we ook.

Druk en vol.

Maandagavond liep ik bij “Larder” naar binnen.

 

“Neen, joh. Dat is een friettent,” zei P.

Het zat stampvol en alle tafels waren gereserveerd. Dat is altijd een goed teken.

De bistro beviel mij wel en dus reserveerde ik voor de volgende avond.

 

Bij Peet’s konden we, na een kwartiertje wachten, wel eten.

 P. genoot van een overheerlijke chowder.

Verder was het okee, maar niet bijzonder.

 

Vrijdag gaan we er kreeft eten. De baas beloofde dat voor ons regelen.

 

 

Jacky mocht niet naar binnen.

Niet bij Peet's.

Niet bij Larder.

 

 

 

Dinsdagavond aten we dus bij de friettent.

 

Toen P. vroeg of hij fries bij zijn Haddock kon krijgen schudde de serveerster haar hoofd.

“We don’t serve fries.”

 

 

Echt goedkoop was deze bistro niet, maar het eten was super.

 

Als dessert had ik rhubarb pie met ijs.

 

Maar er is ook een take away.

Morgen gaan we een hartige -en zoete pies uitkiezen.

Daar hoef je geen tafel voor te reserveren.