Wij zijn ons aan het voorbereiden op een lange reis door Groot-Brittannië.
Iedere zomer plakken we een vakantie aan een Brits golftournooi. Dit jaar geen golf.
We gaan intens genieten van natuur, cultuur, historie, traditie en het onvoorspelbare Britse weer.
Van de Cotswolds via Wales naar het Lake District en vandaar via Yorkshire en Fort Williams naar Skye en de Schotse Hooglanden.
In ieder dorp, iedere stad of middenin de natuur komen we monumenten tegen die in verband staan met de twee wereldoorlogen.
De Britten eren hun gevallen landgenoten -en veteranen. Oorlogen worden niet op een hoop geveegd, zoals dat nu in Nederland gaat.
Blenheim Palace, het geboortehuis van Winston Churchill, staat als een van de eerste uitjes op mijn lijstje.
Vijfenzeventig jaar geleden begon de bevrijding van Europa.
Ik keek gisteren naar de BBC.
De plechtigheden in Portsmouth waren uiterst ceremonieel.
Op 5 juni 1944 was er nog onwetendheid.
Spanning.
Vandaag kijk ik weer naar de BBC.
In Bayeux is de herdenking op de Britse militaire begraafplaats.
Indrukwekkend en vooral emotioneel.
De tranen stromen over mijn wangen bij het zien van veteranen die worstelen met hun herinneringen aan die moedige invasie waarbij ze vrienden bij bosjes doodgeschoten zagen worden.
Kanonnenvoer.
Die verhalen komen nu los.
Het einde van het leven komt in zicht. Dit was de laatste "grote" herdenking voor hen en een goede reden om hun verhaal te vertellen. De confrontatie is hartverscheurend en komt ook mijn huiskamer binnen.
Mannen die toen in tanks reden lopen nu achter een rollator naar het monument - of (klein)kinderen duwen ze in rolstoelen.
Het is een formele bijeenkomst, maar met een heel persoonlijk en aangrijpend karakter.
Ik huil van verdriet, woede en schaamte.
Verdriet spreekt voor zich, lijkt me.
Woede en schaamte omdat de NPO hier (op één minuut in het journaal na) helemaal geen zendtijd aan heeft besteed.
Schandalig!!
Ook woede en schaamte omdat we regelrecht afstevenen op een herhaling. Rechts-populisten en onrustzaaiers maken misbruik van angst en onvrede in de welvarende westerse wereld en nemen in belangrijke landen het roer over.
Dat is een verontrustende situatie, om maar eens een understatement te gebruiken, die mijn benauwt.
Een zin uit 1944: "For your tomorrow we gave our today"
Ik huil.
****
Geen opmerkingen:
Een reactie posten