Parkheuvel

Naarmate de jaren verstrijken worden de trouwdagen steeds kostbaarder.

Wij hebben de 43 jaar gehaald en vierden dat met de kinderen bij Parkheuvel.

Wij zijn geen dagelijkse klanten, maar wanneer er zich iets bijzonders voordoet dan reserveer ik een tafel.

Het was warm, doch niet zo warm als op onze trouwdag in 1976. De verkoelende watertaxi zette ons bijna voor de deur af.

Er stond om zeven uur een mooie grote tafel voor ons gereed.

Alleen was de cover van mijn stoel vies. Er zat aangekoekt eten op.

Ik pakte zelf een andere stoel en meldde het aan de bediening.

Slechte zaak, want zoiets had makkelijk voorkomen kunnen worden.

Over het eten niets dan goeds.

We kozen allen het vijf gangen menu en begonnen met drie visgerechten, gevolgd door lam en een dessert.

Met speciale wensen (één vegetariër) werd creatief rekening gehouden.

Gratis water, met of zonder bubbels vind ik een groot pluspunt.

Alleen werd er niet echt opgelet of de glazen water bijgevuld moesten worden of niet.

Datzelfde kon ook gezegd worden van de broodjes.

Na de lam kwam een jongedame vragen over we voor het dessert nog kaas wilden.

Ja, dat wilden wij en schoondochter wilde kaas in plaats van het dessert met kersen.

Maar..... het was al tien uur en de kinderen moesten uiterlijk om elf uur weg voor de oppas.

Dat was geen probleem, volgens de jongedame.

Het werd wel een probleem, want om half elf was er nog geen kaas.

Dus trokken wij aan de bel en lieten de kaas voor wat het was.

Dessert en koffie konden wel in rap tempo gebracht worden.

Echter, de koffiemelk ontbrak. 

De jongedame, die de hele avond al een gezicht trok alsof alles haar teveel was en aan wie je bijna niets meer durfde te vragen, zette een kannetje voor degene die geen gewone koffie had besteld.

Pure desinteresse die een tweesterrenrestaurant niet past.

Wanneer je bijna €900,- moet afrekenen moet het niet alleen op tafel perfect zijn.