Normandië

We zijn gearriveerd op de camping die we wel op het oog hadden, maar die we niet gereserveerd hadden.

De wifi is bij de ingang, dus moet ik de voorbereidingen op Word treffen en straks, wanneer het droog is, hoop ik snel mijn blog te kunnen plaatsen.

(Nee dus - na een uur ben ik terug in de caravan en gebruik de hotspot van KPN)

Op tafel staan de Pont l’Evèque, geitenkaasjes, iets blauws en Brie te geuren. Bij de boulangerie in Courseuilles heb ik een warme baguette gekocht.

Dat wordt straks smullen tijdens Duitsland-Engeland.

Maar even terug naar Guines en ons vertrek. Met onze Britse buren (het was 15 graden, maar zij had haar topless Rivièra jurk al aan) waren wij de enige gasten!!!

Echt ongelooflijk, want het is een gigantisch grote camping.

We reden bijna tegelijk weg. Wij hadden auto en caravan gekoppeld staan – zij niet. Hun plan was om tot begin september in Frankrijk te blijven, maar ze had in Calais al wel geïnformeerd waar ze zich konden laten testen voor de terugreis naar de UK.

Lange tijd reden we achter ze. Bij de eerste péage haalden wij ze in. Zij moesten betalen, wij hadden onze télépass.

Maar ze kwamen achter ons aan zag ik in mijn zijspiegel. Bij de volgende péage gingen ze in de fout.

Ze volgden ons in de télépass lane. Daarna hebben we ze nooit meer gezien.

De reis verliep zeer voorspoedig. 

9.30 uur weg - 14.30 uur aankomst. Ook de rondweg in Caen, waar manlief een beetje tegenop zag, gaf geen problemen.

De locatie van deze camping is geweldig, direct aan de kust.

En het is hier zeker drukker dan in Guines.

Onze overburen zijn Duitsers die nog nooit in Normandië zijn geweest. Zij blijven niet lang. U mag raden waarom. Inderdaad: der Krieg.

Voor ons is dat juist een van de redenen waarom we hier zijn. Wij willen er iedere keer van doordrongen worden hoe en dankzij wie wij de vrijheid verkregen hebben.

Ik sluit af.

Tijd voor de volksliederen.