De Watermark Grille liet mij, last minute, in de steek.
Had ik met de baas een week geleden een tafel uitgezocht, nu bleek - bij even voor de zekerheid checken - dat de reservering helemaal niet gegarandeerd was.
"U komt maar met uw acht gasten en als er tafels vrij zijn, dan schuiven we die tegen elkaar."
El schoot in een birthday-depression en stond op het punt om iedereen af te bellen.
Maar V. van de frontdesk - die ik ook had uitgenodigd - liet het er niet bij zitten.
Zij wist vliegensvlug via haar iPhone een tafel te reserveren bij the Pewter Mug.
Een VIP-table welteverstaan, in de grillroom.
Ik kon mijn tranen drogen en de verjaardagstaart kon gelukkig nog afgezegd worden.
Het werd een bijzondere avond.
Bijzonder omdat ik M. weer ontmoette.
Een jaar geleden zag ik haar naam op Facebook. M. was een fantastische hockeyster, wier elftal ik in 1976 coachte.
Enfin, we werden friends en zouden een afspraak maken elkaar weer eens te zien.
Weer eens werd nota bene 28 februari - hier in Naples.
Thank you, Facebook.
Bijzonder vanwege een spontane jodelact van een van de andere gasten, vanwege verjaardagsliederen in vier verschillende talen, vanwege hoedjes, brilletjes en balonnen.
Maar bovenal bijzonder omdat er geen grenzen waren en iedereen zo goed en gezellig met elkaar in gesprek was.
Ik kan met stelligheid zeggen dat dit een van de happiest birthdays ever was.
*****
Geen opmerkingen:
Een reactie posten