Ik moest er vannacht dus toch uit om de buren (het waren Ieren) te “kalmeren.”
Het was meteen klaar met de luidruchtige pret.
Wij vertrokken vanmorgen even voor achten. Google Maps had een route door Glasgow in gedachte, maar daar had ik helemaal geen zin in.
Dan maar een paar kilometer omrijden zonder te verdwalen.
In plaats van 267 kilometers werden het er 219, maar wel zonder enig oponthoud of gezoek.
Dat betekende dus M6/74, 73 (naar Stirling) en de A811. Een vlotte goede weg en dito rit.
Alleen troffen we dwars op de uiterst smalle toegangsweg een auto die zichzelf op onverklaarbare wijze in een greppel had vastgereden. We kondenwe er ternauwernood langs.
Om 12.20 uur reden we de (slecht aangegeven) Caravanning Club camping op.
Het is weer eens bank holiday, dus de camping staat vol. Schotse bank holiday, welteverstaan.
Want ja, we zijn in een ander land.
Er reed een camper de lege plaats tegenover ons op.
Twee dames, die één voor één een hond uit lieten stappen.
ZES!
Drie Engelse spaniels, twee labradors, één golden retriever en één flatcoated retriever.
Allemaal honden waar ik dol op ben, en aan de vrouwen te zien - zij ook.
Met iedere drie honden gingen ze meteen wandelen.
Toen ze terugkwamen werden de honden een voor een op hun plaats gezet in de camper.
En toen?
Toen kwamen er twee pekinezen tevoorschijn en ook die werden uitgelaten.
Acht honden waar de twee vrouwen continu met grote liefde en toewijding mee in de weer zijn.
Je kunt ze beter hebben dan zes Ieren!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten