Tenten opblazen

Zo’n camping is een bezienswaardigheid op zich.

Achter ons staat een mevrouw die een radiator in haar tent heeft gezet.

Het valt me vooral op dat er nog veel tenten staan. Allemaal lichtgewicht.

Ze worden als luchtbedden opgepompt, ook de voortenten van caravans. 

Stokken komen er niet meer aan te pas.

Ik loop mijmerend langs luxe -en simpele kampeerders. Zo kijk ik naar binnen bij een VW-campertje met feestverlichting langs de kastjes.

Ik verwonder mij over de gigantische kookapparaten die sommige mensen bij zich hebben.

Allemaal gourmet koks?

Maar daarnaast staan een soort vingerhoed waar twee mensen (hoe ze erin passen, is me een raadsel) voor zitten met een éénpittertje.
Backpackers. Ze eten een outdoormaaltijd (waar je alleen maar heet water bij hoeft te doen).
Geen gourmet koks.

Toch mis ik die ouderwetse tenten met rinkelende stokken, scheerlijnen en zakken vol haringen. Mijn vader had de stokken met kleurtjes afgetaped zodat je wist welke aan welke moest.

Het was geen leuk werk, maar wanneer ik als kleinste onder het tentdoek moest kruipen om de punt van de stok door het betreffende ringetje te steken dan kreeg ik wel een bubbel in mijn buik: 

de lucht van tentdoek is het ultieme luchtje van vakantie. 

Gisteravond ging het regenen en dat deed het vanmorgen nog steeds.

Wij hadden alles droog binnengehaald en de luifel vast opgetrokken.

Maar onze buren vertrokken met kleddernatte spullen.

Wij begrepen dat niet. Ze hadden namelijk ook een VW-campertje en een aanhanger bij zich.

Mijn vader pakte, wanneer er regen op komst was op de dag van vertrek, de grote tent de dag ervoor droog in.

Papa en mama sliepen dan in de "meidentent" met één van ons.

M, A en ik mochten dan loten wie er in de auto sliepen: iets wat we alledrie spannend en leuk vonden.

"Hadden we nou maar een caravan," riep mijn moeder dan.

Maar de FJ was belangrijker.

****