15 juli, 2021

Van dittum en dattum


Nog even terug naar gisteren: de nationale feestdag.

's Middags was er niets te beleven in Port en Bessin, maar ik sloeg mijn slag in mijn favoriete "Bretonse streep winkel."

Manlief een jas en twee truien, ik een sweater-vest en Tutti maak ik gelukkig met twee beeldige truien.
Voor mijzelf en zoonlief mag ik nog een keer terug.
Mevrouw kende mij nog van de aankopen die ik twee jaar geleden had gedaan.

↓Dit rek deed manlief aan zijn zeiljeugd denken.


De feestdag eindigde met groot kabaal en vuurwerk. Wij hadden moeite Jacky gerust te stellen. Ze lag onder mijn kussen. Ik praatte zachtjes op haar in.

Eerder op de avond aten we in ons favoriete restaurant. Voor de derde keer, dus dat betekent dat het goed is.

Maar gisteren gebeurde er iets wat mij helemaal niet lekker zit.

Ik had gevraagd of ik in plaats van de gebruikelijke teil vissoep, een klein kopje kon krijgen, als voorgerecht.
Dat was geen probleem.

Vervolgens genoten we (voor de tweede keer) van een plat fruits de mer.
Heerlijk.
Totdat ik aan mijn drie grote garnalen toe was.


Die ontbraken.

Dus riep ik de serveerster die eerst deed alsof ze me niet begreep. Maar zo beroerd is mijn Frans niet en het menu hing aan de muur.
Ze kwam terug met vier prachtige garnalen. 
Prima.
Een vergissing is menselijk. 

Maar twee minuten later zag ik een andere serveerster bij een tafel moeilijk staan te doen.met ook een plat fruits de mer staan.
Een Belgische echtpaar had ook een plat fruits de mer tussen hun in staan en zij kwamen langoustines tekort.
Ook nu weer de "ik-begrijp-u-niet-act."

Ze wezen naar onze tafel.
Later draaide de Belg zich om en zei: "we hoorden wat u zei en toen viel het op dat er bij ons ook het nodige ontbrak." 

Te bizar.

Manlief verliet mij omdat hij last van zijn rug had.
"Boek je weer voor zondag?"

Daar twijfelde ik aan.
De rekening kwam en tot mijn stomme verbazing werd mij een teil vissoep berekend.
Natuurlijk attendeerde ik de serveerster erop en ging ervanuit dat dit een vergissing was.
Maar dat was het niet.

Weer geboekt?
Neen!

*****

En nu campingklets.

Wij worden overvleugeld door campers (99%). 
Ondingen, dat vind ik steeds meer.

Ook de eigenaar van de camping vindt dat.
"Die kleine zijn wel leuk. Maar die huizen op wielen......Ze ruïneren het terrein en ik kan ze ook niet allemaal plaatsen." 

Inmiddels weet ik dat de meeste (zeker de Nederlandse) gehuurd zijn.
Die verhuurmarkt draait top.

Hebben ze geen schotel, dan zijn het huurders.

Het is een komen en gaan op deze camping. 
Men gaat door naar Bretagne, of terug naar huis.

Dat heb je met campers. Die hebben geen rust en kunnen alleen maar uitstapjes op de fiets maken.
Tja, en daar is dit niet het goede gebied voor.

Gisteren maakten we kennis met onze zoveelse buurman: vader en zoon met een gehuurde, in niet te beste staat verkerende, camper.

Uit Goes (Goese Lyceum).
Kijk, dan heb je meteen een klik.

Zij gingen gisteren wel met de camper op stap en wilden meer inland gaan fietsen.
Hij dacht zomaar weg te rijden.
"Ik zou toch maar een tafel en stoel neerzetten, anders staat er zo een ander," raadde ik hem aan.

Die raad volgde hij op.

Vanmorgen vertrokken ze. Maar er was van alles kapot of krakkemikkig.
↑Hij had water bijgevuld maar kreeg de dop niet meer dichtgedraaid.
De ramen waren met dikke kit omrand. €1000,- per week moest hij voor dat ding betalen.


"Vast een particulier die een tweedehandsje heeft geocht en die nu lucratief verhuurt,” zei manlief die al klaar stond met de ducktape.

Andere campers die een dagje weggaan doen dat zo.↓


↕Onze twee nieuwe overburen.
Zie het verschil eens.


Zijn er Nederlanders?
Op deze camping valt dat mee. Er stond er wel een te wachten (pauze tussen 12.30 uur en 14 uur)
Maar inderdaad, er zijn momenteel erg veel Nederlanders in dit gebied.

Ben benieuwd hoe het zich na 1 augustus ontwikkelt.
******

Geen opmerkingen: