Vóór het eten de tent uit

In de aankondiging van het (heropende) Chalet Suisse staat dat ze een onvergetelijke avond garanderen. Dat klopt.
Wij hebben geweldige herinneringen aan het oude Chalet Suisse, waar ik als kind al met mijn ouders kwam. Het was het uitje van het jaar, waarvoor mijn vader diep in de buidel moest tasten met vier kinderen. Later hebben Peter en ik er het nodige gevierd en zelfs de derde generatie - Jacob - bewaart mooie herinneringen aan het gezellige, gastvrije etablissement.
Echter, enkele jaren geleden sloot het oorspronkelijk Zwitserse restaurant haar deuren en kwam er een soort piraten-feesttent in. Wij waren bijna ontroostbaar.
Door de enorme uitbreiding van de horeca in het Scheepvaartkwartier was Chalet Suisse haar monopoliepositie kwijt. De concurrentie van eigentijdse zaken als Kip, Loos, Zeezout, Nul10 e.v.a. zal Ch.S. de das om hebben gedaan, hoewel de locatie niet te overtreffen is.

Toen ik vorige week op www.iens.nl las dat Chalet Suisse weer in bedrijf was, boekte ik direct, verwachtingsvol een tafel voor 2e Paasdag. Hierbij het verslag.

19.30: Reservering. Het ziet er - ondanks dat het niet meer het oude interieur is - gezellig en sfeervol uit. Ontvangst van de manager is goed en gastvrij.
We gaan zitten en blijven zitten en zitten en zitten en zitten wachten. Iedereen die voorbij komt zegt terloops: "er komt zo iemand bij u".
Geharrewar bij de keuken, geharrewar onderling. Naast onze tafel staan twee serveersters te discussiëren over een gereseveerde tafel die is weggegeven aan "binnenvallers".
De pianist wordt voorzien van drank...........wij hebben nog niet eens iets kunnen bestellen.
Ik raak geagiteerd en mijn mannen vrezen het ergste.

19.45: Een boos kijkende serveerster komt naar onze tafel en vraagt verongelijkt waar onze aperitiefjes zijn. "Hebben we nog helemaal niet kunnen bestellen", antwoord ik.
"Zeg het dan nu maar", zegt ze ongeduldig. Een slechte start, ze heeft helemaal geen zin en is ronduit onbehoorlijk.

19.55: Nog geen drankjes - wel stokbrood met boter en de menukaarten - maar we sterven van de dorst. Ik spreek onze donderwolk aan. Drinken!!!!!!!!!!! Ze kijkt zogenaamd verwonderd naar onze lege tafel en weet binnen 2 minuten de bestelling te brengen. Tegelijkertijd vraagt ze op een dwingende toon of we willen bestellen. Ze staat met haar opschrijfboekje in de aanslag. Waarschijnlijk denkt ze "twee vliegen in één klap".
Verbaasd zeg ik: "nee we hebben nog geen keuze kunnen maken". Ze druipt af om nooit meer aan onze tafel te verschijnen.
Ondertussen blijft het onrustig bij de keuken en begint het op Fawlty Towers te lijken. Gerechten worden bij verkeerde tafels afgeleverd door zogenaamde "loopjongens". Er zijn 2 serveersters, een aantal loopjongens en de manager. Het is een zooitje.

20.10: Een andere serveerster komt onze bestelling opnemen en brengt de wijn kort daarop. "Gelukkig" denken wij positief.
Maar.........na 10 minuten komt ze met de teleurstellende mededeling voor Jacob dat de Salade Caprese is uitverkocht. Bij deze zou ik haar als tip willen meegeven: zorg dat je bij zo'n bericht de menukaart bij de hand hebt of biedt een mooi alternatief aan. Jaak moest nu à la minute iets anders verzinnen. Het broodmandje wordt weggehaald waardoor wij hoopvol denken dat het voorafje niet lang op zich zal laten wachten.
Inmiddels rijst er ook stoom op van de tafel naast ons. Daar wordt ijlings de manager ontboden. Eindeloos gedelibereer aan die tafel versterkt onze vrees dat het niet meer goed gaat komen.

20.30: Er wordt een nieuw mandje brood neergezet - waar wij niet om gevraagd hebben. Bij Peter rijst het sterke vermoeden dat het een zoethoudertje is.

20.40: Ik spreek de passerende serveerster met dreigende stem aan - "denkt u dat wij überhaupt nog iets te eten krijgen?" Ze knikt en rent naar de keuken.

20.50: De wijnfles is leeg, de maat vol. Ik ontbied de manager aan onze tafel. Peter neemt het over en is onverbiddelijk: "ik wil graag de drankjes afrekenen".
De manager biedt zijn excuses aan en zegt ons goed te kunnen begrijpen. Hij loopt weg, wij willen ook weg. Peter roept hem weer en dringt aan op de rekening. Dat kan de manager niet over zijn hart verkrijgen, zo zegt hij. Ik sta al met mijn jas aan. De andere gasten kijken ons vol ontzag en begrip aan. Die gratis drankjes geven alleen maar een nare bijsmaak.

Chalet Suisse is 5 weken geleden heropend - het excuus van kinderziektes gaat dus niet meer op. Of de keuken het niet aan kan, of dat het aan de karige bediening ligt? Ik weet het niet en hoef het ook niet te weten. Het is gewoon te slecht voor woorden.
Godzijdank kunnen we bij Loos (zie foto)nog terecht, waar we (zoals altijd) overheerlijk eten en de bediening professioneel en uiterst vriendelijk is.

Na mijn reactie op Iens komen nu ook de andere gasten in beweging. Onderstaand stukje onderschrijft onze ervaring en inderdaad zagen we - bij binnenkomst - deze tafel van zes geheel afgezonderd in de serre zitten. Niet erg gezellig.
"Nog nooit zo'n slechte ervaring gehad in een restaurant!
Van tevoren een tafel voor 6 gereserveerd en onder het mom dat er geen andere tafel voor zes is gedekt, werden we compleet afgezonderd van de weinige andere gasten in een koude, sfeerloze zaal gezet. Op ons verzoek toch een andere tafel voor ons gedekt.
Bediening is werkelijk bedroevend. Geen klasse, geen plezier in het werk en niet ingesteld op de klant. Geen welkom en geen uitgeleide (bij vervroegd vertrek).
Hoewel de produkten die men gebruikt wel goed zijn, kan er over de gerechten niet veel positiefs gezegd worden. Als er niet een gerecht voor een van ons vergeten was, dan was het wel of zeer flauw en waterig of gewoon koud. We hadden graag het driegangenmenu af willen maken, maar hebben na het hoofdgerecht, waar voor de tweede maal iemand na de anderen moest eten omdat er weer iets niet klopte, maar besloten het voor gezien te houden. De rekening is het enige dat snel op tafel kwam. Chalet Suisse kan op deze manier een herleving van oude glorie wel vergeten. Er valt heel wat te verbeteren."