Weekendje Amsterdam - deel 1

Zaterdag 28 april: 12.38
We stappen op de trein naar 's lands hoofdstad en checken een uur later in bij het Victoria hotel. Het is druk in de stad - heel druk. Wij doen - als oude mensen - een middagtukje. Ons wacht een lange avond en Scooby moest vanochtend vroeg al naar haar hotel in Kruiningen gebracht worden.
16.00 uur.
We lopen, met nog duizenden anderen, via de Kalverstraat naar het Leidscheplein. Daar heeft een Engelse, dronken overmacht bezit van het plein genomen. Het komt niet eens in ons op daar te gaan zitten.
Op het terras van Americain weten we een prachtig plekje te bemachtigen en genieten van drank en spijzen.
"De familie Avenier" (deel 1 en 2) begint al om 19 uur en eindigt om 22.45 uur. Ik heb er eerder over geschreven.
Dat alles van Maria Goos kritiekloos geroemd wordt, vind ik zwaar overdreven.
Het gezelschap is inmiddels op drie voorstellingen (Dordrecht en Amsteveen) na uitgespeeld.
Delen 3 en 4 van dit familie-epos volgen in 2008. Het is vanzelfsprekend dat wij die ook willen en gaan zien.
Deel 1 is aantrekkelijk, er zit snelheid in en voor mensen die zich de jaren 50 nog kunnen herinneren is het zeer herkenbaar.
Met het opgelegde Brabantse dialect heb ik wat moeite.
Deel 2 is traag, langdradig en rommelig. Cynisme, tragiek en humor lopen als verwarde draden door het stuk heen. Het publiek heeft daar klaarblijkelijk moeite mee en reageert wijfelend.

Na de voorstelling spoeden wij ons naar de taxistandplaats aan het Leidscheplein waar we getuige zijn van een klein opstootje tussen taxichauffeurs en straal bezopen, heel vervelende Engelsen.
Gek dat ik - sinds "Nachtrit" - iedere keer aan die film moet denken wanneer ik een Amsterdamse taxi instap.
Bij Cor en Joyce van Rijn vieren wij met drank en paling Cors verjaardag. Het is gezellig - we kijken uit op de kermis. Amsterdam lijkt niet te willen gaan slapen. Om 2 uur lopen wij (dapper) terug naar ons hotel. De Britse hoerenlopers zwalken luidruchtig maar onverstaanbaar over straat, piesen tegen de oude gevels, kotsen in de vuilnisbakken en gooien hun bierblikjes achteloos op straat. Wij doen net of we het niet zien of horen.