1979-2011

****************************
Tweeëndertig jaar geleden lag ik (op het tijdstip dat ik dit schrijf) klaarwakker in een ziekenhuisbed in Alkmaar.
Een paar uur later zou een gynaecoloog mij inleiden en moest ik proberen een nieuw leven op de wereld te zetten.

Na negen moeizame maanden had mijn gemakzuchtige huisarts me dan toch om één voor twaalf ingestuurd. Een week lang was mijn buik gekoppeld aan machines die aangaven dat het slecht met me ging.

Ik had een zwangerschapsvergiftiging, maar over de uitgerekende datum konden de gynaecologen van het AMC het niet eens worden.

Op 25 februari werd ik van zaal, waar ik met acht vrouwen lag, naar een eenpersoonskamer gebracht. Daar kwam een gynaecoloog mij vertellen dat ik de volgende dag een kindje zou krijgen.

Nou ja…………………krijgen.

Ik moest er wel wat voor doen. En mijn arme echtgenoot zat hulpeloos toe te kijken of liep te ijsberen door de verloskamer.

Nee – prettig bevallen was mij niet gegeven. Eens maar nooit weer was dan ook het advies van de gynaecoloog.

En genieten kon ik pas twee weken later - toen ik Jacob, die direct na de bevalling naar de couveuseafdeling was gebracht, mee naar huis mocht nemen.

Er gaat geen verjaardag van onze zoon voorbij of ik denk aan die ijskoude zesentwintigste februari in 1979.
****************************************************************************************************************************