Alweer?
Ja, alweer. Maar dan anders.
Ochtendritueel:
Na het ontbijt vertrekt P. naar Lowdermilk Park.
Ik kom later. Lopend of op de fiets.
P. zit dan met zijn boekje rustig in het park op mij te wachten.
Zo ook vandaag, met dien verstande dat er om 10 uur voor de auto geen plek meer is.
Gelukkig weet P. op straat nog een plekje te vinden.
Nadat ik mijn fiets heb gestald en over de prachtige verrichtingen van de Nederlandse schaatsers heb verteld, steken we de straat over naar de witte Dodge.
P. probeert de deuren open te krijgen.
Het lukt niet.
"Krijgen we dat weer," moppert hij.
Het mopperen gaat over in vloeken en schelden.
Hij kan op alle knopjes drukken zoveel hij wil, er gebeurt niets.
"Hier - probeer jij maar."
Ik krijg de sleutel in mijn handen gedrukt.
Ik druk op het knopje lock en vervolgens op unlock.
We horen luid en duidelijk klak. klak, maar dat komt niet van deze auto.
"Dit is niet onze auto. Het is die daar."
Bij die daar, exact dezelfde auto, staat een mevrouw in de geopende achterbak te kijken.
'Are you leaving,' vraagt ze verwachtingsvol.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten