"Tot volgend jaar?"
Nee, ik denk het niet - hoewel de Noren het financieel veel beter hebben dan wij.
Maar de afgelopen drie weken waren zij onze buren op het strand:
De Noorse tweeling.
Wat hebben wij van die glunder-koppies en korte stevige pootjes uit Kristiansand genoten.
We zagen Nora en Erica van afwachtend naar zelfverzekerd veranderen.
De laatse dag verliep niet geheel voorspoedig.
Nora had zand, zonnebrandcrème en zeewater in haar oogjes gewreven en die zwollen in no time als ballonnen op.
Het leed was even niet te overzien.
Maar de ouders bleven kalm.
Pappa (die zijn 12 weken betaald vaderverlof nu had opgenomen) ging met haar over het strand lopen.
Ze kalmeerde viel in slaap.
Hij bedekte haar met een t'shirt en ging voor haar zitten zodat de zon haar niet kon bereiken.
Gelukkig zaten we op het lege deel van het strand, anders had ik niet geweten hoe de Amerikanen gereageerd zouden hebben.
Waarschijnlijk was er paniek uitgebroken.
Gelukkig pakte pappa zijn dochter na tien minuten slapend en wel weer op.
Nora's ogen gingen open.
Ze waren nog wat rood, maar straalden gelukkig voor de laatste foto op het strand.
Vandaag zitten ze waarschijnlijk op een slee.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten