We keken ernaar uit: eten bij La Vieille Forge in Kaysersberg (een eind rijden).
Vorig jaar hadden we in dit, door Michelin aanbevolen, restaurant gegeten. De cheffin en haar (bediendende) man zijn zeer prettige, gastvrije mensen.
Het eten was fantastisch.
De blonde ober (waarschijnlijk vind hij ober onder zij stand) was toen kortaf, op het randje van onbeschoft.
Die ervaring hadden we nu weer. Allesbehalve een vriendelijke ontvangst.
Ik ga het vanaf nu over de blonde (onaardig) en de donkere (aardig) hebben.
Binnen een half uur waren alle tafels bezet. Iedereen had gereserveerd.
De blonde nam de bestelling bij ons op.
Hij adviseerde een Pinot Noir van €41,-
Die werd niet aan tafel geopend.
De donkere zagen we met een dichte fles naar een tafel gaan om te laten zien, waarna hij hem opende.
Zo hoort het.
De blonde vergat ons water te brengen.
Manlief vroeg de donkere waar het water bleef. Die bracht het meteen.
Vanaf toen bleef de donkere onze tafel bezoeken.
Manlief vond de wijn matig. Ik vond hem heerlijk.
De Belgen naast ons hadden het geluk dat de donkere hen adviseerde met de wijn.
De man wilde droog en fruitig. Exact wat ik ook lekker vind.
De donkere kwam met een Muscat. Hij legde uit dat deze, in tegenstelling tot de rest van Frankrijk, droog en fruitig is.
De Belg glunderde van oor tot oor toen hij de wijn proefde.
Net als wij, wanneer we enthousiast zijn over een wijn, nam hij een foto van het etiket. Hij vroeg aan de donkere bij welke wijnboer hij de Muscat kon kopen.
Toevallig stonden ze de volgende dag bij ons op de camping en deed hij zijn wijnverhaal nogmaals uit de doeken.
De Elzasser Muscat had hem in het restaurant €38,- gekost.
Bij de wijnboer had hij toch nog €17,- betaald, wat we allemaal rijkelijk duur vonden.
Maar hij had het graag voor deze fantastische wijn over, zo verzekerde hij me.
De bereiding van de gerechten was echt goed.
Maar ik ergerde me aan het woord volaille op het menu. Het klinkt interessant, maar zeg dan toch gewoon wat je krijgt. Kip, kalkoen??
Het dessert was een makkie voor de cheffin. Een vooraf klaargemaakte bavarois uit de koelkast halen en daar wat fruit en crumbles over strooien is nou niet echt haute cuisine waardig.
Dus het enthousiasme van vorig jaar was een beetje afgenomen.
Maar de tip van de Muscat had ik in mijn oren geknoopt.
↓Afgelopen zaterdag probeerden we een ander, goed aangeschreven, restaurant.
Au relais des Ménétiers in Ribeauvillé (veel dichter bij huis).
Hier wachtte ons wel degelijk een warme ontvangst door de echtgenote van de chef.
Een restaurant met een prachtige, moderne inrichting. Ook hier is reserveren een must.
Binnen no time was het vol.
Jammer alleen dat mijn onderrug de stoel na een uur niet meer verdroeg.
Het eten was magnifique.
We hadden ieder onze eigen wijn gekozen.
Manlief een kleine karaf Pinot Blanc, die hij te zoet vond.
Ik bestelde een halve liter Pinot Noir, die ik lekker vond en waar we bij de kaas samen nog van konden drinken.
Ook nu kozen we voor het menu.
Beiden de terrine vooraf. Daarna had P. de kabeljauw met een waanzinnig lekkere risotto en ik was het verrukt over het langzaam gaar gestoofde kalfsvlees.
De Tomme uit deze regio (hard en pittig) was zo lekker, dat ik aan de ober vroeg waar ik die kon kopen.
Bij Fischer.
Voor morgen heb ik meteen weer een tafel gereserveerd.
Het was top!!!
Op zoek naar Fischer: de delicatessenwinkel.
En wat voor delicatessenwinkel!!
Zie hier maar eens een keuze uit te maken.
Helaas heb ik niet de kaas kunnen vinden die ik het restaurant heb gegeten. Maar er waren voldoende alternatieven.
Ik moet, op verzoek van de pittige (lees pinnige) dames achter de toonbank naar de naam vragen.
Dat zal ik morgen doen.
Naast Fisher zat wijnboer Sparr. Ook een prachtige winkel, cq. proeflokaal.
Ik werd hier goed geadviseerd.
Wat denk je waar ze mee aankwam toen ik om een droge, fruitige witte wijn vroeg??
Juist, ja. Muscat!!
En die hebben we met veel genoegen opgedronken.
Wordt vervolgd.
****
Geen opmerkingen:
Een reactie posten