Via de autostrada was het een fluitje van een cent. Alleen
Milaan hield even op.
En zo ideaal bij de tolhuisjes. Vroeger zaten we gepaste
munten uit te tellen. Nu worden we met onze Telepass van verre herkend
en gaan de poortjes gastvrij open.
Bij Iseo appte ik campingbaas Bruno waar we waren.
Hij stond ons op te wachten. Een goed verzorgde vijftiger (schat ik), die meer dan een paar woorden Nederlands praat.
Het welkom deed mij goed. Ik dacht aan Luigi. Bruno hielp manlief met het juist de camping op manoeuvreren. We kregen een tijdelijke plaats, die ons goed beviel.
Zondag zou er een plek aan het meer vrijkomen: althans Bruno ging schuiven met plaatsen.
Wij hebben dus echt geluk gehad, dat we op deze kleine,
charmante camping terecht konden.
Het sanitair is duidelijk vernieuwd. Het mag iets beter schoongemaakt worden, maar de locatie maakt dit ruimschoots goed.
Lago d’Iseo kennen we als ons broekzak. Ik kwam hier in 1963 voor het eerst en heb er als kind de fantastische vakanties beleefd met mijn familie.
Later nam ik mijn lief mee, die ook verliefd werd op deze regio. We kampeerden met de tent van mijn ouders.
Met ons kind hebben we ook een aantal heerlijke zomers op
camping Covelo doorgebracht.
Maar Luigi stopte en de camping viel in verkeerde handen.
De eigenaar bleek banden te hebben met de maffia. Er stond luguber volk op
Covelo. Wij vluchtten na een dag naar Camping Iseo.
Na jaren vakanties elders gevierd te hebben probeerden we in 2019 Covelo weer. Het is inmiddels weer in andere handen. Prima handen, maar het is niet meer mijn Covelo. De commercie heeft toegeslagen. Wij zitten niet te wachten op campingspelen -en parties.
Vertier zoeken wij buiten de camping. Daarom ben ik zo blij met deze camping Vela in Marone.
*******
Geen opmerkingen:
Een reactie posten