Zondag (gisteren dus) zijn we op de camping in Powburn gearriveerd.
Geen vriendelijk welkom, want we waren te vroeg en dat werd er onnodig vaak ingepeperd - terwijl ik het ruiterlijk toegaf en zei dat wij rustig een sandwich gingen eten.
Maar na tien minuten verscheen de tweede caravan.
We hebben een uitstekende pitch op deze prettige camping, aan de rand van een natuurreservaat.
Ook heel fijn om Jacky uit te laten. Geen rijtjes caravans, maar veldjes - wat een veel natuurlijker effect geeft.
Om twee uur waren we geheel geïnstalleerd.
"Blijven we hier, of gaan we wat ondernemen?"
Aangezien Northumberland nieuw voor ons is, stapten we in de auto en reden naar Dunstanburgh Castle.
Echter, er was geen parkeerplaats meer over, dus reden we iets verder langs de kust. Jacky gaf op de achterbank luidkeels aan dat ze naar het strand wilde.
Maar de zeedamp verpestte het zicht.
Strand en vakantiecottages zijn van de National Trust.
Vanmorgen zagen we uit het raam een sombere, grauwe wereld.
Iets wat wel een beetje aan dit deel van GB kleeft. Kijkt u ook naar Vera? Dan weet u wat ik bedoel.
Onderweg naar Bamburgh Castle kwamen we deze tegenliggers tegen en wisten we dat we een andere terugweg moesten nemen.
Er hing een vette, potdichte mist.
Manlief en Jacky gingen naar het strand. Dat hij de hond niet uit het oog is verloren verbaast mij zeer.
Na enige aarzeling, toen ik al die mensen zag, ben ik toch naar binnen gegaan.
(Met mondkapje, zoals altijd)
Kinderen vinden kastelen spannend en leuk. Daar wordt goed op ingespeeld.
Onze kleinzoon was er in galop op weggereden.
Zij werden door oma, mama en een Nederlandse voorbijganger gefotografeerd.
↑1952-2022
En toen was de batterij van mijn fototoestel leeg. Maar gelukkig kon ik nog verder met de telefoon.
.jpg)
↑Manlief
↓Het Egmond aan Zee gevoel
En toen whatsappte zoonlief. Ik had net in een berm een hoognodige plas geloosd.
Tutti vertelde honderuit. Hij was voor het eerst naar de bios geweest met zijn vader.
Toen ik vroeg hoe hij dat vond zei hij "het duurde erg lang."
"Pap, gaan wij ook naar Engeland en naar de kastelen waar opa en oma zijn geweest?"
We stonden ergens in een bocht wat andere automobilisten nogal stoorde.
Dus stelde ik voor om al filmend te gaan rijden.
Zo kon Tutti zien dat we aan de verkeerde kant van de weg reden.
.
↕Geen damp, maar wel het Vera-gevoel.
Northumberland Moors. Wij vinden het prachtig!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten