Vrees niet (of juist wel): die foto's komen wel weer wanneer we in Northumberland zijn.
Het machtige Northumberland dat in de Britse geschiedenis zo'n belangrijke rol heeft gespeeld en dat rijkelijk bedeeld is met kastelen. En natuurlijk Vera's country.
Wij zijn precies vijf weken onderweg en hebben nog twee weken te gaan.
Tot op heden geen echte calamiteiten, hoogstens wat tegenvallers - maar daar knokten we ons ook weer doorheen.
Het liefst blijf ik tot november weg, maar dat mag -en kan niet.
Mag niet, omdat we hier niet langer dan drie maanden mogen zijn. Kan niet, omdat manlief weer een belangrijke controleafspraak heeft. En we moeten weer boosteren.
Tijdens de thee bespraken we de campings waar we tot nu toe hebben gestaan. Ze hebben allemaal voor -en nadelen. En het is natuurlijk hoogseizoen, met voor Schotse begrippen ongekend warm weer.
Wales is ons dit keer tegengevallen. Naar twee campings (Aberbran en Aberdaron) zullen we niet terugkeren.
Vooral de afstanden hebben we als fnuikend. ervaren. Honden zijn niet welkom en gezelligheid was ver te zoeken.
Ook het weer zat niet mee - altijd een belangrijke factor.
Dat wil niet zeggen dat we Wales afschrijven.
Integendeel. De kust bij St. David, waar wij drie jaar geleden waren, is prachtig.
Je gaat onbewust toch vergelijken en dan valt Snowdonia in het niet bij de Schotse Hooglanden en het Lake District.
Ik mag de Schotten graag. Het zijn rauwdauwers, die het heerlijk vinden om een praatje met je te maken.
Brexit zit ze hoog. Ook wij merken het verschil.
De prijzen zijn erg gestegen. De aanvoer van producten hapert, waardoor ik regelmatig voor een leeg schap sta.
Maar het meest valt mij de leegstand van horecabedrijven op.
Het geeft een droevige aanblik, die verpaupering.
Natuurlijk heeft de pandemie er hier ook ingeslagen, maar het krijgen van goed personeel is het grootste probleem.
Alle buitenlandse werknemers hebben het land moeten verlaten, en ik kan u verzekeren dat dat vooral in de hospitalty industrie en de bouw goed te merken is.
Net als in Nederland haalden de Britten Poolse werknemers graag binnen. Hun vertrek is voor de economie van dit land een enorme aderlating.
Wat ons nog meer opviel: nauwelijks oplaadpunten voor elektrische auto's. Die zie je dus ook niet.
Dus met een elektrische auto moet je niet naar GB komen.
Blij dat wij een hybrid hebben. Die is zuinig en we hoeven nooit naar een stopcontact te zoeken.
Wel houd ik mijn hart vast dat mensen ons niet horen.
Onze Hyundai heeft veel bekijks. Regelmatig wordt er gevraagd op welke energie hij rijdt.
Ze vinden het heel bijzonder.
Nederland is ook in dat opzicht GB ver vooruit. Ik denk dat het de Britten aan hun reet zal roesten of hun auto een vervuiler is.
Zij hoeven zich niet (meer) aan EU regels te houden.
Morgen gaan we verder. We hebben het verste punt bereikt -en zakken langzaam af naar het zuiden.
Ons wacht nog drie campings en een boot naar Hoek van Holland.
******
Geen opmerkingen:
Een reactie posten