Hier krijg ik dus nooit genoeg van

Het regende behoorlijk vanmorgen. We twijfelden of we er een hangdag van zouden maken, of toch een stukje zouden gaan rijden. Gewoon op de bonnefooi, maar wel in de buurt.

We kennen het zo goed. Hebben het zo vaak gereden. En toch is het altijd weer anders.

De ruige natuur, de weersomstandigheden, de bouwstijl, de schaduwen over de moors, het wijdse, het ongerepte – ik voel me hier zo vrij.

Zelfs de typisch Yorkshire stone barns voor de schapen vind ik mooi.

In Askrigg staat het televisiehuis van James Herriot. Het is nu een luxe B&B en draagt de naam Skeldale House. Let wel, dat is de naam die de schrijver James Wight heeft verzonnen. Commercieel ligt dat natuurlijk lekker.↓

↑Ook de pub in Askrigg fungeerde als decor in de tv-serie. Ik heb het nu over de oude serie.

We liepen ook nog even bij de St. Oswald’s Church naar binnen.

Vervolgens via de kleinste weggetjes naar boven, daar waar het uitzicht weergaloos was.

Veel wind, maar geen regen!!

Ik zou hier ook graag mijn was drogen.

↑Een benauwd moment.

Terwijl ik nog bij de auto stond liepen manlief en Jacky naar boven. Nog geen minuut nadat ik deze foto had gemaakt greep Jacky een konijn zo groot als haarzelf. 

Manlief wist het dier levend uit haar bek te bevrijden. "Ze zou hem met huid en haar hebben opgegeten."

Er is veel minder hei dan in Northumberland.