Ik had mij voorgenomen the coast path te nemen tussen East
Portholland and Portloe.
Manlief gaat dit soort uitdagingen niet meer aan en zou mij in Portloe treffen.
West Portholland
↑East Portholland, mijn vertrekpunt.
Het eerste klimstuk was erg zwaar met een losse, rotsachtige, verraderlijke
ondergrond. Ik had niet alleen mijn twee stokken nodig, ook moest ik regelmatig
op de knieën en billen vertrouwen en zo klom ik letterlijk naar boven.
Een wat beter getrainde man haalde mij zwetend en puffend
in. Hij zei te hopen dat we het het ergste achter de rug hadden.
Dat leek in eerste instantie ook zo.
Maar toen ik zag dat ik nog 3 kilometer te gaan had en de daling er echt griezelig uitzag begon ik te twijfelen.
Op dat moment kwam er een stel van de andere kant naar
boven. “It is really going to
be tricky,” waarschuwden ze. “Take the bridle way.”
Ze wezen me minutieus de weg en inderdaad was dat pad veel beter te
belopen.
Ik liep dwars over een boerenerf, Cruggan Farm genaamd, en werd door een niet al te vriendelijke bordercollie van zijn terrein afgeblaft.
"Ignore him," lachte de boer.
Ja hoor, ik kon ontzettend genieten van de natuur.
Weergaloos mooi!!
↓Het land snakt naar wat water.
↑GR=George Rex
Walk carefully!
Portloe is een beeldschoon vissersdorpje.
↓Daar zitten ze. Dolblij en opgelucht mij heelhuids te zien.
In Portscatho, waar wij eerder zo enthousiast over waren, dronken we wederom in the Boathouse thee......met de beste scones ever.
"Hebben jullie zeehondjes gezien?"
'Ja, dood op het strand.'
Die locale stores zijn uitstekend bevoorraad.
Wat was het weer een meesterlijke dag.
Nog maar drie te gaan.😢
******
Geen opmerkingen:
Een reactie posten