25 mei, 2023

We pakken wat we pakken kunnen


Het kastje tegenover onze caravan is al een dikke week leeg. Sporadisch wordt het aangevuld.
De eieren zijn niet duur (in de farmshop van onze boer betaal je het dubbele) en drie doosjes per keer zet geen zoden aan de dijk.

Dus wist ik een ander verkooppunt op weg naar St. Austell.
Hier zag ik ook pickled eggs, waar ik zelf niet echt een liefhebber van ben - en dat is een understatement.


We waren naar iets heel anders op zoek, wat achteraf te ver bleek. Manlief is ook niet meer zo enthousiast te krijgen voor dagtripjes.
Ik wil er alleen maar op uit.

We strandden bij deze NT tuin.
Ook zeker de moeite waard voor een makkelijke wandeling.


↑Een nieuwe NT-hoed op het hoofd en de pet aan de broek.


↑Je ziet ze helaas niet op de foto, maar het wemelde ervan: libelles.


↑Als Jacky een beekje hoort stromen trekt ze je er meteen naartoe.
↓Het was worstelen met de belichting.


↑Manlief: "kijk - een bloementapijt."


↑Het huis is nog privé eigendom. De tuin is aan de NT afgestaan.


↑Een toeristische attractie die wij liever vermijden: de Britse versie van de Mont Saint Michel.
Oftewel St.Michael's Mount.


Bij thuiskomst zagen we dat er her en der picknicktafels waren geplaatst.

Het is het zoveelste bank holiday weekend en de boer verwacht een volle camping.
Dat wordt dringen bij de twee douches.
*****

Geen opmerkingen: