Mot aan tafel

Ze moest die zondagochtend haar ouders onder ogen komen. Met veel tegenzin was ze op tijd haar bed uitgekomen.
‘ Wat kijk jij schuldbewust ‘, merkte haar vader plagerig aan de ontbijttafel op.
Zijn argwanende blik ontweek ze. Hij irriteerde haar.
‘ Wil je yoghurt of een boterham? ’, vroeg haar moeder. ‘ Je ziet zo bleek ’.
De gedachte aan de zure yoghurt maakte haar nog misselijker. De gegiste overblijfselen van de rosé drongen zich op en irriteerden haar keel. Ze slikte het weg met slappe thee. Haar maag voelde als een overvol afvalreservoir.
Maar het gebrek aan eetlust was niet wat haar dwars zat. Dat was een fysiek probleem waar zij mee om kon gaan.
Ieder ogenblik kon de telefoon gaan. Dat moment moest ze voor zijn.

' Hebben jullie mij vannacht thuis horen komen? ’, begon ze moedig.
Haar vader knikte terwijl hij een hap ei op zijn tong legde.
Ze kokhalsde bij die aanblik, maar wist zich te beheersen.
‘ We hadden je later verwacht, was het niet leuk? ’, reageerde haar moeder.
‘ Ik ben weggestuurd ’, kwam er achteloos uit.
Even was het stil en keken haar ouders elkaar beduusd aan.
‘ Wat, weggestuurd, hoezo weggestuurd? ’, vroeg haar moeder geïrriteerd. ‘ What happened ? ’
Er volgde een tirade van vragen, opmerkingen en verwijten.
Ze liet haar ouders uitrazen en wachtte op haar kans haar verhaal te doen. Het was iedere keer hetzelfde tafereel, ze kende de procedure.
‘ Nou……………………’, vroeg haar vader ongeduldig. ‘ Wat is dit keer je verhaal, wat zijn je uitvluchten nu weer ? ’

Ze negeerde zijn uitval en begon te vertellen.
‘ Er was veel drank, teveel drank en toen zijn we met zijn allen in de vijver gesprongen.
Mijnheer en mevrouw vonden het allemaal goed en zorgden zelfs voor handdoeken en badjassen.
God, nou ja en toen ging ik een beetje te ver met het vriendje van Sonja. Hoewel ik eigenlijk niets deed hoor, we stonden gewoon een beetje te geinen zo bij elkaar.
Nou en toen ging ik met mijn natte kleren op de schoot van Sonja`s broer zitten, die een vriendin heeft in België. Dat vond hij wel leuk. Althans, dat dacht ik want hij grapte dat het wel wat pondjes minder mochten zijn. Het was gewoon geinen en we hadden allemaal teveel gedronken en iedereen had lol, dus nou ja………………………’
Haar moeder verborg het hoofd in haar handen en haar vader staarde onbewogen voor zich uit.
Ze vervolgde, ‘ nou, en toen zei de buurjongen van Sonja dat hij sterk was en mij wel kon hebben, dus toen ging ik bij hem op schoot zitten. Het was gewoon geinen en de drank....
Per ongeluk gooide ik nog een peuk in de vijver, omdat er geen asbakken waren. Nou ja, gut wat is daar nou erg aan.
Maar toen vroeg de neef van Sonja of ik met hem een beschuitje wilde eten en daar moesten de jongens erg om lachen. Maar beschuit kleeft zo tussen je kiezen, dus vroeg ik of het ook een crackertje mocht zijn. Jeetje, gewoon als geintje.
Plotseling sloeg Sonja`s moeder met haar vuist op tafel. Ik schrok me te pletter. Ze was witheet en riep, wegwezen, allemaal wegwezen’......

Nog voor ze haar verhaal kon afmaken, stond haar vader op en zei met trillende stem terwijl hij naar de deur wees : ‘ dat zeg ik nu ook, wegwezen, heel snel wegwezen ’.
Ze haalde haar schouders op en stootte een verontwaardigd
' tss ' uit.
Sloom liep ze de kamer uit en legde op de gang haar oor tegen de kamerdeur.
Ze hoorde haar ouders praten.
‘ Zal ze ooit volwassen worden? ’, zei haar moeder met een diepe zucht.
Er kwam geen reactie. Beiden wisten het antwoord.

De telefoon ging.