Schoolcommercie

Terwijl de vakantie nog niet eens in volle gang is, liggen in de winkels de nieuwe schoolartikelen al klaar.
Het AD besteedde er enkele weken aandacht aan. Het aantal agenda`s is ontelbaar waardoor het voor scholieren niet makkelijk is een keuze te maken.

Down memorylane.
Hier in Kralingen waren 2 kantoorartikelenwinkels, die elkaar fel beconcureerden, Rembrandt en Sacré. Beiden waren op de Oudedijk gevestigd, schuin tegenover elkaar.
Ik moest van mijn moeder naar Rembrandt want dat was volgens haar de goedkoopste van de twee en daar kocht de kak niet. Ze vond de mensen ook aardiger dan bij Sacré.
De kak ging naar Sacré, dus daar wilde ik ook naar toe, want ik wilde hetzelfde als mijn klasgenootjes hebben en vooral niet uit de toon vallen.
Maar mijn moeder was onverbiddelijk en gaf mij een karig budget voor mijn schoolbenodigdheden.
De agenda`s waren toen al talrijk en die waren ook het belangrijkste. Had je een Ryam-agenda (de duurste), dan hoorde je erbij.
Ik hield na het kopen van dit begeerde opschrijfboekje dan ook weinig geld over voor schriften, pennen, potloden en andere noodzakelijkheden.
Meestal pakte ik oude schriften van mij broer en twee zussen en scheurde daar de beschreven blaadjes uit. Met een nieuw etiketje op de kaft, leek het weer heel wat.
De agenda werd direct volgeschreven en geplakt met geheimen en foto`s van popartiesten. Hoe dikker de agenda, des te beter kwam je voor de dag. Je agenda was een statussymbool.

Nu, 40 jaar later, is het dus nog steeds hetzelfde, misschien zelfs nog erger. De commercie in schoolartikelen knalt de pan uit en moet het van die korte periode in augustus en september hebben.
Het artikel in het AD voerde me weer even terug naar mijn schooltijd.

Rembrandt bestaat nog en ik kom er regelmatig. Sacré is weg, daar was de inkt opgedroogd. De kak moet nu voor een gummetje naar Rembrandt, naar die aardige gewone mensen.