Het was vandaag een vreemde dag.
We stonden op met een kater. De cocktails en de wijn eisten hun tol. Uitwaaien op het strand en genieten van de warme zon leek ons de beste remedie.
Ik haalde broodjes voor de lunch en wandelde naar 'ons' Lowdermilk Park - strand. P. was daar met de auto al naar toe gereden en had zich, zoals gebruikelijk, aan de waterkant gesetteld. Prachtig weer en - wegens President Day - een vol strand, zorgden voor een vrolijke aanblik. De (oude) 'snowbirds' hebben hun kinderen en kleinkinderen over voor dit lange weekend.
Maar ineens was het doodstil. Er lag een man half in het water. Mensen snelden toe, trokken hem het strand op en begonnen direct te reanimeren.
Dan lijkt het uren te duren voordat je sirenes hoort. Het heeft al met al een half uur geduurd, voordat hij per brancard kon worden afgevoerd (het reanimeren ging onophoudelijk door, wat een slecht teken was. Ze kregen hem niet terug.
Het was allesbehalve een aflevering van 'Baywatch'.
Een hartinfarct op het strand - waarschijnlijk bevangen door het koude water. Een jonge vent.
Het werd ineens koud op het strand.
Echt koud. Er stak een strakke noorderwind op.
En toen?! Ineens vier dolfijnen die een show opvoerden vlak voor de kust.
Het was ongelooflijk. Alsof ze het drama vanuit zee hadden gevolgd en nu onze gedachten wilden verzetten. De show duurde kort, maar doorbrak de gespannen stilte.
Het bleef een vreemde dag.
Zelden ben ik 's avonds met een kater gaan slapen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten