Vliegen

Het is 4.00 a.m. in Nederland. Vergeef mij eventuele spelfouten. Ik ben 22 uur op de been en heb net een halve liter Cabernet Sauvignon van Kendall Jackson gekocht, die ik helemaal alleen soldaat ga maken. P. ligt al lang op één oor.

Vanmorgen was de KL 621 vertraagd en door straffe wind tegen liep de vliegtijd naar Atlanta uit (9.30 uur - dus daar kon ik wel 3 films in verstouwen). Onze verbinding naar Fort Myers zou om 15.33 uur vertrekken, vanaf Terminal A. Die ligt het verste van de International Terminal (E) af.

Ik was lichtelijk in paniek. Natuurlijk kan je een vlucht later pakken - ware het niet dat er al ver van te voren lijsten met stand-by passagiers zijn. De lijn Atlanta - Fort Myers is één van de drukste in de V.S. Ik zag gewoon op tegen het gedoe, van het kastje naar de muur gestuurd worden. Na al die ellende vooraf met de KLM zat ik daar niet op te wachten.

We landden om 14.15 uur. De rolstoel voor P. stond klaar. Ik riep 'we really have to run if we want to make it'.

En je zult altijd zien: heb je zeeën van tijd, dan zit alles mee en haal je het op je sloffen.

Het ging al fout bij immigration. Een lastpak voor ons en een domoor achter de desk. Iedere seconde lijkt dan 5 minuten. Computer was traag en P. had zijn vingers niet goed op de scanner gelegd. Je moet tegenwoordig tien vingers laten fotograferen.

Dus werden we naar the Orange Room gestuurd (zie dat maar als straf). Ik liet mij daar terloops ontvallen dat we onze vlucht nu echt zouden missen. Ook riep ik dat het vorig jaar eveneens mis was gegaan met die fingerprints. Toen was ik de schuldige. Deze ambtenaar trok zich dat duidelijk aan en liet ons gaan. 'Hope you'll make it'.

Ik rende voorop. Gillend 'please let us thru - we'll miss our connection'. Iedereen ging aan de kant. Het ophalen van de koffers (dankzij prioritystickers) - customs - koffers weer afgeven - weer door de security - en in het treintje gingen probleemloos. Maar wel door aan iedereen te vragen of we voor mochten.
Daarna heb ik nog een halve kilmeter hardgelopen. De rolstoelduwster van begin twintig kon mij niet bijhouden. Ze vroeg met haar zwarte, southern accent of ik aan atletiek had gedaan. Ze had nog nooit zo'n vermakelijk half uur meegemaakt.

We stonden om 15.10 bij gate A7. Ik was niet eens buiten adem.
Het vliegtuig naar F.M. had 15 minuten vertraging.

In Fort Myers bedacht ik mij dat het handig was om eerst de huurauto op te halen. De baggage laat normaliter lang op zich wachten. Het bleek een goed idee!!
Bij Alamo waren wij zo weg - met een splinterniewe Dodge Avenger (3 km gereden).
Alamo (NL) had een prachtige deal waar geen reisbureau tegenop kon (en die heb ik gecheckt). Ik kreeg sowieso de vaste - klant -Alamokorting en...........een gratis upgrade.

Nee, ik heb nooit aan atletiek gedaan. Dit zware, oude lijf kan blijkbaar meer dan ik zelf voor mogelijk hield. Zonder uitputtingsverschijnselen.

En daar drink ik nu (met David Letterman) op.

Cheers!!

P.S. Op alle zenders: Joran van der Sloot die zegt dat zijn bekentenis niet waar is. Een knul met een waanzinnige (grootheids)fantasie of een notore leugenaar, die Joran.