Treuren

**************************
De grootste lading boodschappen heb ik al gedaan.
Vandaag gaat het alleen nog om het versgoed en de bestellingen ophalen. Ik zou dus zo klaar moeten zijn.

Nou mooi niet.

Het is niet erg kerstelijk om te vloeken, dus probeer ik dat een beetje te verdoezelen door de G weg te laten.

De paniek slaat om het hart als ik om 12.30 uur een nummertje trek bij Treuren, de wildhandel van Rotterdam.
Vijfentachtig klanten met waslijsten voor me. Vijfentachtig!!
VD.

Op de fiets race ik vervolgens naar Kralingen. In de Waterloostraat ben ik bij poelier van der Bas de enige klant. Ja, dat geeft te denken.
Ik laat nog wel weten hoe de Magret de Canard en de fazant zijn uitgevallen.

Pinnen kan niet. Dat geeft mij al te denken.
Voldoende contanten heb ik ook niet.
VD.

Dus naar de pinautomaat van de ABN Amro op de Willem Ruyslaan.
Saldo te laag.
VD.

Hoe kan dat? Er was net bijgestort.
Ik ga het kantoor binnen.

Staat er een rij van hier tot Tokyo. "Er is maar één kas open, mevrouw. En we hebben ook nog te maken met een technische storing".
VD.
Klote kantoor. We hebben er niet voor niets onze rekening weggehaald.

Dan krijgt mijn chaotische geest even een helder moment.
Internetbankieren. het saldo van de OV-kaart is aangevuld en dat KPN is betaald. Vandaar het tekort. Goeie timing, El.

Maar, ik kan weer pinnen en geld opnemen.

Terug naar de poelier. Die geeft trouwens wel een goede tip. Als de aangebrade fazant in de oven gaat, moet ik hem bedekken met aluminiumfolie. De glimmende kant naar de fazant toe!

Het wordt racen tegen de klok, maar ik red het (ruimschoots).
Alles is binnen. Veel te veel is binnen.

De kilo's die er vandaag afgejakkerd zijn, zitten er vrijdagavond weer ruimschoots aan.