Wanneer je 20 jaar naar hetzelfde strand gaat.
Op hetzelfde tijdstip.
Op hetzelfde plekje.
Dan kom je weleens een bekend gezicht tegen.
Zoals het vissertje.
De man die veel beet heeft.
De man die geen andere vissers in zijn buurt duldt.
De man die nog steeds niet van dierenleed heeft gehoord.
De vis gaat levend in een plastic tas.
Kijk en daar hebben we de gold digger weer.
Hier staat hij grote verhalen op te hangen over zijn vondsten.
De ander praat terug, maar daar reageert goudzoeker niet op. Hij heeft niet door dat zijn oren afgesloten zijn van de buitenwereld. Alleen goudpiepjes komen door.
En de ander is maar een eenvoudige schelpenverzamelaar.
Morgen zijn ze er weer.
En wij ook.
***
Geen opmerkingen:
Een reactie posten