"El, neem je een krantje voor me mee?" (Manlief is vanwege de chemo niet in staat zelf een krantje te kopen)
'Tuurlijk schat.' (Ik heb wel zwaardere opdrachten gehad)
Ik ging eerst voor mijn verste boodschap - naar de markt.
Daarna liep ik via de Hoogstraat terug naar huis. Voor verschillende winkels stonden rekken met het Algemeen Dagblad - zo meende ik mij te herinneren.
Tot aan de Koopgoot: geen krant te bekennen.
Dus liep ik door naar de Bijenkorf, want in de kelder verkopen ze tijdschriften en kranten.
"Nee mevrouw we verkopen sinds kort geen kranten meer."
De AKO-shop wordt verbouwd, dus daar kon ik ook niet terecht.
Ik nam dezelfde weg terug en dook V&D in.
Het eerste wat ik zag was beddengoed en handdoeken. Van de eens zo grote afdeling kantoorartikelen afdeling was weinig meer over.
Tegen beter weten in vroeg ik toch aan een verkoopster of ze kranten verkochten.
"Huh? Een krant?"
Ik knikte.
"Effe aan mijn collega vragen."
Ik liep achter haar aan naar de kassa.
"Sjan - verkopen wij kranten?"
'Nee, niet meer.'
De pen is vervangen door het toetsenbord, het papier door usb-sticks en de krant...........
De krant kun je downloaden of als app kopen. Daar krijg je geen zwarte vingers van.
Moe, geïrriteerd en hongerig keerde ik naar huis terug.
"Waar bleef je nou? Heb je een krant?"
Ik zette thee, smeerde een boterham en nestelde mij achter mijn computer:
De bron van alle kwaad.
****
Geen opmerkingen:
Een reactie posten