Hier hebben we dus vier uur voor in de file gestaan.
Een dag na de beroerde reis pak ik de doos uit en ben ik zo blij als een kind.
Ik heb een serviezentik.
Na Villeroy$Boch, Wedgewood en Ost India wist ik ook de hand te leggen op een erfstuk.
Het servies, dat ook in Weg van mijn moeder aan de orde komt, kwam gehavend in ons bezit na het overlijden van P's moeder.
Ik besloot er toch in te investeren en al googelend kwam ik op deze LINK.
Mason Stratford Pink wordt al veertig jaar niet meer gemaakt. Dus werd ik heel blij - nee opgewonden - toen ik in de bijkeuken van mijn naamgenote (in Oldeberkoop) deze prachtige uitstalling aantrof.
Ik wist mijzelf te beheersen.
Voor zolang het duurt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten