Riooljournalistiek

Vanwege die verjaardag, waar ik gisteren over schreef, was ik nog een nachtje in Brouw gebleven. Nu waren wij er al geruime tijd niet meer geweest en voorlopig komen we er ook niet meer. Behalve dan om de schade van de voorspelde storm rond 25 november op te nemen.

Ik ruimde de voorraadkast op en gooide alle overjarige levensmiddelen in een grote vuilniszak.

Op het leuke Twinings (thee)blik stond: exp. 02/05/2004. Dat was wel heel erg oud. Toen ik de deksel opende ontsnapte er een muffe, verstikkende lucht. Jammer, want er zat nog wel voor een jaar thee in. Het leuke blik wilde ik bewaren, dus kieperde ik de thee in de vuilniszak.

Met een volle, (te) zware zak liep ik naar buiten. Ter hoogte van de badkamer - in het halletje - scheurde de onderkant open. Ik hoef en wil niet uitleggen wat er tevoorschijn kwam, laat staan wat ik riep.

Nadat ik de rest van het afval in de grijze container had gegooid stond mij de klus van het theeruimen te wachten. Ik heb iets met geurtjes. De associatie met vroeger. Het halletje rook naar de Gruijter, waar mijn moeder begin jaren zestig losse thee en koffie kocht.

Ik veegde het (godzijdank droge) grijze gruis op en gooide het argeloos in de wc. Op het moment dat ik doortrok, wist ik dat het fout zat.

Ja hoor, het water kwam meteen tot de rand en bleef daar staan. Onder de wc-pot sijpelde langzaam water over de nieuwe vloertegels. Uit het doucheputje spoot de thee. Een ramp ontstaat zomaar ineens. Ik wou dat ik de tijd twee minuten terug kon zetten en dat ik dan bij zinnen was geweest.
Nou ja, ontstopper erin gegooid. Dat maakte een onheilspellende herrie, maar loste helaas niets op.

Om 23 uur heb ik toch maar de riooltechniker gebeld. Voordat wij de nieuwe badkamer (incl. vernieuwde riolering) lieten aanleggen, waren zij kind aan huis.

"Morgenochtend mevrouw?!".

Prima. Ik had al "een number two" gedaan en "een number one" kon wel op een emmer.

Vanmorgen om 10 uur stond de rioolexpert voor mijn deur. Doorspuiten was niet eens nodig. Even vacuum zuigen en de prop schoot erdoor.

Ik heb het eerlijk opgebiecht toen ik thuis kwam in Rotterdam. Manlief was zo blij mij weer te zien na drie dagen. Hij vergaf mij direct, maar ik vrees dat ik nog lang plaagsteken zal voelen.


€ 125,- down the drain.