Onrecht

Bert heeft sinds vijf jaar een vriendin. Een gescheiden vrouw (Sonja) met twee kindertjes. Het gaat heel goed, ze zijn dolgelukkig. Na enige (begrijpelijke) aarzeling hebben zijn ouders de situatie geaccepteerd.
Dat was moeilijk want Sonja brengt toch zomaar twee kinderen en een heel verleden mee. Maar inmiddels past Berts moeder op wanneer hij en Sonja moeten werken.
Zoals ze zelf zegt: 'k loop weg met die gasjes.

Hoe vaak de kinderen naar hun vader gaan, weet ik niet precies. De verhalen zijn niet bijster vrolijk. Maar omdat ze van één kant komen, laat ik die voor wat ze zijn.

De ex weigert voor de kinderen te betalen. Daar zijn meerdere rechtzaken over gevoerd, die Bert en Sonja weliswaar telkens wonnen maar hen wel op het randje van de financiële afgrond brachten . Om de advocaat te betalen moesten ook zijn ouders bijgeschieten. Dat betekende inbinden. Vakanties zaten er niet meer in.

Nu is de ex wederom in hoger beroep gegaan en komt de zaak voor de Hoge Raad. Bert zit met zijn handen in het haar. Hij wil wel, maar kan financieel niet meer.
Het is te triest voor woorden. Ik geloof niet dat ze een rechtsbijstandverzekering hebben. Dat is niet handig, maar het is nou eenmaal zo.

Het is een verhaal uit duizenden, dat weet ik. Een paar dagen geleden maakte er zich een machteloze woede van mij meester toen ik las dat de dader van de dodelijke steekpartij in Amsterdam - Slotervaart verdedigd wordt door Bram Moszkovicz.