De snijder

***********************

Het werd hoog tijd voor de kapper. Dat stel ik altijd (te) lang uit.

Daarin lijk ik geenszins op mijn moeder, die iedere week bij mijnheer Josèf zat en eens per maand ook haar nagels liet vijlen en lakken.

We wonen nu zes jaar in Rotterdam, waar op iedere hoek van de straat een "salon" te vinden is. Desalniettemin ben ik nog nooit met een tevreden hoofd thuis gekomen.

Manlief verwoordde zijn enthousiasme als volgt: "ach, is het zulk slecht weer?" of "ben je al geweest of moet je nog" of "je houdt toch wel van mannen?" of "nou hoef je een half jaartje niet" of "coupe Ada Kok?" .

Speldeprikken waar mijn haar recht van overeind ging staan.

Het woord "kapper" bestaat niet meer.

Er is heel wat veranderd in de haarmodewereld. Dat is niet in de laatste plaats te danken aan mensen als Leco, Mari en Maik. De Nederlanders zijn tegenwoordig bereid geld uit te geven aan hun uiterlijk.

Ik heb mij laten behandelen bij "ROB PEETOOM" - Hair en Make-up.

"Wilt u geholpen worden door een juniorstylist, een stylist of een topstylist", vroeg de receptioniste toen ik een afspraak ging maken. "Rob Peetoom" is big business.

Ik vloog uit de bocht en koos voor de topstylist. De prijslijst nam ik mee naar huis om langzaam aan de wennen. Gelukkig was het saldo op mijn huishoudrekening toereikend voor deze uitspatting.

Maar nu even over dat jargon.

Het is tegenwoordig Engels wat de klok slaat.

Men heeft het over looks, fashion, styling, foundation, personal metamorfose, touch en natuurlijk HAIR.

Het resultaat is zeker de zeventig euro waard geweest. En thuis geen speldeprikken, maar onafgebroken liefkozingen (pffffff).

Dennis - de topstylist en medebaas - is een uur met mijn hoofd bezig geweest. Vol bewondering heb ik naar zijn techniek gekeken.

Opvallend: de schaar is er niet aan te pas gekomen.

Ik werd gesneden en geplukt.