De laatste maanden fleur ik Vertelsels frequent op met zelfgemaakte foto's en albums (ik heb er zelfs een nieuwe link "bekijksels" voor aangemaakt).
Die albums verwijder ik op den duur weer. Ze nemen te veel ruimte in beslag.
Ik vind fotograferen erg leuk en schafte twee jaar geleden - voor onze vakantie naar Ierland - een nieuw toestel aan. Aangezien ik niet zo'n kleintje - maar ook niet zo'n loodzware wilde - koos ik voor de Panasonic Lumix DMC-FZ7. Een compact camera met een Leica-lens die een aantal mogelijkheden van de spiegelreflex biedt. Het werd zelfs de camera van het jaar.
Mijn fototoestel gaat waar ik ga. De wereld wordt ineens een stuk interessanter.
Het is alleen zo jammer dat ik altijd dezelfde automatische functie(s) gebruik, terwijl er ontelbaar veel mogelijkheden opzitten. Ook heb ik problemen met avondopnames. Die lukken zelden.
Sinds afgelopen woensdag volg ik een fotocursus. Het valt voor een alpha niet mee om iets te begrijpen van diafragma, ISO en sluitertijd. Met common sense kom ik ver, maar net niet tot het brandpunt.
Aan huiswerk ontkom ik niet:
- de honderddertig pagina's tellende handleiding doorworstelen - tegelijkertijd experimenteren met de camera
- een paar honderd foto's maken van één object. Daar de vijf beste uithalen. Die uitprinten en bij de volgende les laten zien. Het object moet bestaan uit vlakken en lijnen.
Dat zou voor mij a peace of cake moeten zijn. Ik woon namelijk in vlakken en lijnen en ben omringd door vlakken en lijnen.
Maar ik heb gekozen voor iets heel anders: het sluisje van Brouwershaven.
Het valt niet mee om het object zo te fotograferen (in allerlei standen, vanuit verschillende invalshoeken, verschillende belichtingen, etc.) dat je ook alleen vlakken en lijnen ziet.
Terloops liet ik mij afleiden door andere prachtige beelden, die mijn lens gewoon niet kon laten schieten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten