Het moge duidelijk zijn: we zijn in Nice.
Afgelopen zondag was het één tranendal. Voornamelijk vanwege het slechte weer en die eeuwige miskleunen van het KNMI.
Tussen alle doktersafspraken door en met een zware (chemo)periode in het vooruitzicht besloten we er een week tussenuit te knijpen. Even af zien te komen van die spanning cq. pijn.
Ik kon op internet Transavia vliegtickets boeken. Ook dit hotel, waar we drie jaar geleden al eens waren, liet ons telefonisch weten kamers beschikbaar te hebben.
Vanmorgen om kwart voor acht gingen we de lucht in. Honderd minuten later stonden we bij de bagageband van Nice Aéroport.
De achterblijvers vertellen mij dat de pepernoten al in de winkelschappen liggen.
Vandaag is de eerste dag van de herfstmaand.
Wij kunnen eindelijk tot middernacht buiten zitten. In ons shirtje.
De terrassen zijn gezellig vol. Nice is frivool, ongecompliceerd - kent geen upschmuck en is authentiek.
Daarom komen wij hier zo graag. Er zijn niet veel Nederlanders (meer). Amerikanen des te meer.
Maar de Fransen zijn in de meerderheid. Dat ruik ik.
Aan de Gauloises.
*********
Geen opmerkingen:
Een reactie posten