HerstEL

********************
Moet ik op deze dag over mijn geopereerde schouder schrijven?

Life goes on - en ik krijg nogal wat e-mailtjes waarin wordt gevraagd hoe het nu gaat, ruim twee weken na de ingreep.

Dat weekje in Nice deed wonderen. Daar voelde ik me zo goed, lukte het om lekker te slapen en deden rust en ontspanning wonderen.
Jammer dat ik niet mocht zwemmen vanwege de wonden. De beweging leek me juist uitstekend, maar ja..........

De dag van thuiskomst ging het meteen mis. Een beurse pijn stak op.
Ik wist wel waarom. Inpakken, uitpakken, wassen, opruimen, onbewust toch iets optillen....... Activiteiten die ik dacht aan te kunnen, maar toch te belastend bleken en ten strengste verboden waren.
Dat heeft dan ook meteen zijn uitwerking op mijn mood: sacherijnig, huilerig, dipperig.

Afgelopen vrijdag gingen de hechtingen eruit en zag ik de orthopeed. Mijn eigen arts was met vakantie.
Jammer, want ik had nog een appeltje met hem te schillen.
Na de operatie heb ik namelijk geen arts gezien of gesproken. Schandalig!
>>De vorige keer kwam de dokter op de uitslaapkamer langs en later op de afdeling. De volgende dag ontsloeg hij me persoonlijk.<<
Dit keer.......niemand.

En dus hoorde ik afgelopen vrijdag voor het eerst hoe alles was gegaan.
Natuurlijk bood de vervangende orthopeed zijn welgemeende excuses aan. "Dit is slecht. Had nooit mogen gebeuren." Hij kon het niet nalaten een kleine sneer uit te delen aan mijn orthopeed, maar daar had ik als patiënt niets aan. Ik hoop dat ze het er bij de volgende bespreking wel over hebben.
Ook keek hij bedenkelijk naar de gigantische bloeduitstorting. Hij geloofde me meteen toen ik zei dat ik veel veel blauwer was geweest.

Een verpleegster mocht de hechtingen eruit halen. "Ziet er mooi uit," zei ze terwijl ze het eerste knipje gaf.
De tweede reeks hechtingen gingen niet zo makkelijk, maar ze zei niets.
Toen, heel verontwaardigd, "deze is een beetje ontstoken."
Ik keek in de spiegel en zag een bloedende wond. Niets ontstoken. Gewoon opengetrokken, juf!

Het wordt een lange weg naar herstel - oftewel mobiliteit.
*******************************************************************