28 maart jl. schreef ik onder andere dit:
Hardop nadenken
Ik zie rebellen die Live Risk spelen. Ze weten niet eens hoe ze een geweer moeten vasthouden en schieten elkaar (per ongeluk) overhoop of uit de lucht. Maar dat wapen geeft hen macht en lef.
Ondersteund door de RAF weten ze nu landje terug te veroveren. "Dappere" generaals van het regeringsleger lopen over naar de opstandelingen.
Er wordt in de camera geschreeuwd en flink gedaan, nu (met NAVO-hulp) het tij gekeerd is.
Allah wordt bedankt.
Ik denk na wanneer ik in de onbetrouwbare ogen van de Libiërs kijk. Kadaffi-aanhangers of rebellen - ik geloof geen woord van wat ze zeggen.
Trouwens: is het nou Kaddaffi, Kadhafi, Khadaffi, Kaddafi, Khaddafi, Gaddafi, Gadaffi, Quadhafi of Ghadaffi?
En hoe gaat 't verder als Kadaffi inderdaad verdwijnt?
Ik denk na.
De toegestoken hand zal uiteindelijk afgehakt worden. Dat vrees ik.
Welke opstandige natie volgt het voorbeeld van de Libiërs? Gaan we die ook helpen?
Wat weet ik in godsnaam van de binnenlandse politiek van Tunesië, Egypte, Oman, Libië, Yemen en welke opstandige landen er nog mogen volgen?
Ik denk erover na. Zeker.
Zoals ik ook nadenk over Pakistan en Afghanistan - de thuishavens van Al Qaida. We zijn toch in Afghanistan om de bevolking te beschermen tegen Al Qaida?
Een vroegere medestrijder aan de kant van de islamisten in Libië vertelt CNN openlijk dat Al Qaida gebruik zal gaan maken van het machtsvacuüm dat zal ontstaan in de Libische burgeroorlog.
Ik denk heel lang na, want dit wordt ingewikkeld.
We vechten in Libië dus met Al Qaida en in Afghanistan tegen Al Qaida?
Gelijk krijgen is niet altijd fijn.
**********************************************
Geen opmerkingen:
Een reactie posten