Als je tegenover de Bijenkorf woont, kun je niet om de DrieDwazeDagen heen.
Na tien stappen in de winkel gleed ik uit over een stukje (voor mij onzichtbaar) plastic.
De val in vertraging:
Eerst de worsteling om op de been te blijven.
Dan toch die onvermijdelijke smak op de grond, waarbij ik me heel erg bewust was van mijn geopereerde schouder.
Amerika (twee jaar geleden) schoot door mijn hoofd, toen ik een soortgelijke val moest bekopen met een gebroken pols en een kapot gezicht.
Nu schoten lieve mensen mij te hulp. Iemand trok mij omhoog aan mijn rechterschouder.
Ik gilde het uit. Mijn lunch schoot richting keel.
De behulpzame man keek mij geschrokken aan.
"Geopereerd," kreunde ik in wanhoop.
Toen ik eenmaal weer op mijn (trillende) benen stond wilde ik eigenlijk huilen. Niet van pijn. Wel van schrik en angst.
Over DDD kan zeggen dat het niet echt druk was.
Dat een vrouw van fors formaat ongestoord tegen de vlakte kan gaan onderbouwt die stelling.
1 opmerking:
Zo Ellen, dat moet een hele pijnlijke ervaring geweest zijn. Zelf ben ik ook wel eens onderuit gegaan in een supermarkt omdat ik uitgleed over een stukje leverworst wat iemand geknoeid had! Nog weken last gehad van mijn enkel die dubbel geklapt was.
Ik hoop dat je pijn snel wegtrekt!
vriendelijke groet,
Angelien
Een reactie posten